Nokia?
Þetta er semsagt svona svipað og að líma glerbrot innan á augnlokin á sér og reyna svo að lesa biblíuna...
Það er finnskur strákur að vinna í Bónus hérna í hverfinu hjá mér. Hann heitir Raðarann Íhillurnar.
Bið að heilsa Raðaranum.
Ä er borið fram framanlega í munninum, svipað og "a" í enska orðinu "man" , þegar maður talar breitt. Eða kannski eins og æ í dönskunni.
Skabbi: flott hjá þér að raða orðin saman. Eins og þið segiið, takk fyrir stígvél, við segum "takk útur þeim", alltso:
Kiitos kumisaappaista.
Svo er kannski víturlegt að gefa nokkuð algengustu orð:
Kiitos : takk
Ole hyvä: gjörðu svo vel / verði þér að góðu / njóttu vel. Notað eiginlega í öllum þessum tilefnum. Bókstaflega: vertu góður.
Anteeksi: fyrirgefðu
Terve! Sæll/ sæl (engin málfræðilegur kynjamunur í finnskunni. Terve þýðir bókstaflega: Heill!
Moi! eða Hei! : Hæ!
Hyvää huomenta! Góðan morgunn!
Hyvää päivää! Góðan daginn!
Hyvää iltaa! Gott kvöld!
Hyvää yötä! Góða nótt!
Það þarf náttúrulega að byrja á að kenna fólki að panta brennivín á barnum og einhvurjar pikköpplínur á kellingarnar.
Yksi olut, kiitos! Einn bjór, takk fyrir!
Kaksi olutta, kiitos! Tvo bjóra, takk fyrir.
Svo getið þið pantað viskí eða gintonik. Það hljómar alveg eins, yksi gin tonik, kiitos.
Mennäänkö meille vai teille? Erum við að fara til min eða til þín?
Mennäänkö saunaan? Eigum við að fara í sánu?
Oletko yksin? Ertu ein?
Tanssitaanko ensin? Skulum við dansa fyrst?
Hvernig er aftur Skál á finnsku?
Kippis xT
Klára heila kippu af dönskum gutlbjór, ropar hátt
KippisxT
Svo er þetta dæmi með sagnorðin.
Til dæmis "olla" er að vera, stofnin er svo "ole-" og svo fer þetta, ég er og svo framvegis:
Minä olen
Sinä olet.
Hän on. (bæði kýnin eins)
Me olemme.
Te olette.
He ovat.
Nú kannt þú að segja.
Minä olen islantilainen.
Sinä olet suomalainen.
Með -ko í endann á orði gerir maður spurningu:
Oletko sinä suomalainen? Ertu finnsk(ur)?
Kuka sinä olet? Hver ert þú?
Kenenkäs poikia/tyttöjä sinä olet? Hvurra manna strákur/stelpa þú ert?
Svo að elska er "rakastaa". (sem reyndar einn íslendingur sagði að hljómar eins og "drepa á hrottalegan hátt"...)
Minä rakastan sinua. Ég elska þig.
Rakastatko sinä minua? Elskar þú mig?
Orðið "að hafa" er eiginlega ekki til. Við notum bara eins og á íslensku "vera með", og þá er notað beyginguna -lla.
Minulla on auto. Ég er með bil. (bókstaflega um það bíl "hjá mér er bíll")
Ekki svo langt síðan hefði verið ágætis pikköplína:
Minä olen islantilainen.
Minulla on yksityislentokone. Yksityis-lento-kone: einka-flug-vél
Pyytäisin sinua ajattelemaan vielä kerran.
Pyytäisin sinua ajattelemaan vielä kerran.
Það er nú venjan að hafa þýðinguna lika.