Nú er mér ofboðið. Rás 2 virðist hafa tekið þá stefnu að spila frekar ómerkilegar ábreiður af lögum, frekar en upprunalegu útgáfuna. Þetta fer frekar í taugarnar á mér, en þar sem ég er prúður mjög og þolgóður læt ég þetta yfir mig ganga möglunarlaust. En nú er nóg komið. Í dag var spiluð ábreiða af Stairway to heaven og ekki nóg með það heldur var það engin önnur en sílikonglyðran Dollí Parton sem emjaði og jóðlaði sig í gegnum þetta eðallag. Hvur andskotinn. Ef menn ætla að spila himnastigann þá geta þeir drullast til að hafa það í ódauðlegum flutningi Led Zeppelin. Og hana nú.
Þeir hafa gert þetta áður. Alveg hræðileg útgáfa!
Verst fannst mér diskóútgáfan af Comfortably Numb... Hryllir við
Ég er algjörlega sammála! Þetta var hryllingur. Og að kerlingarherfan hafi látið sér detta í hug að taka þetta lag! Fussar
Það er fjöldi fólks sem reynir að ganga á Everest fjall án þess að eiga þangað nokkuð erindi. Ætli þetta sé ekki bara eitthvað svipað hjá kerlingarálftinni. Hana langaði, en gat ekki. En það verður hins vegar ekki af Sissor sisters skafið, að Comfortably Numb frískaðist hressilega upp hjá þeim. Tekur 3 diskóspor og tognar í læri.
Hvað varð um listrænt frelsi, ykkur þarf ekki að líka það fyrir því. Tekur Hit me baby one more time, í Travis útgáfu.
Hafið þið þá heyrt hörmungarnar sem Dilana fremur á Queen lögum?
Fölnar
Nei og ég ætla að reyna að forðast það!
Hvað varð um listrænt frelsi, ykkur þarf ekki að líka það fyrir því. Tekur Hit me baby one more time, í Travis útgáfu.
Listrænt fresli er eitt en misþyrming á listaverkum annað...ef ég tæki mig til og migi á Mónu Lísu væri það kallað glæpur, þó ég væri að tjá mitt listræna frelsi. Starir þegjandi út í loftið
Sumar ábreiður eru góðar, t.d. fyrrnefnd Travisútgáfa Breiðnýjarlagsins, útgáfa Arctic Monkeys af Love Machine, 7 Nation Army með Audioslave, Joe Cocker útgáfan af With a Little Help From My Friends og öll American sería Johnny Cash.
Aðrar eru hörmung, t.d. Scissor Sisters ábreiður af hverju sem er -sérstaklega Comfortably Numb-, nauðgun fíflsins sem kunni ekki að synda á hinu yndislega Cohen-lagi Hallelujah...reyndar næstum allar útgáfur af því utan orginalinn...Fugees-ábreiðan af Killing Me Softly, Madonna með American Pie, Jessica Simpson með These Boots are Made For Walkin', Whitney með I Will Always Love You (Dolly er ekki alslæm), Kelly Osbourne að gaula Papa Don't Preach...listinn er endalaus.
Versta. Ábreiða. Ever:
Svo er útgáfa Wolfsbane á Bad Moon Rising nokkuð djörf og skemmtileg. Minnir að það hafi verið Wolfsbane, er reyndar ekki alveg með það á hreinu. En einhver albesta ábreiða sem gerð hefur verið VERÐUR að mínu áliti að vera ódauðlegur flutningur Leningrad Cowboys og kórs Rauða Hersins á Sweet Home Alabama.
En útgáfa Sílikon dals á Stairway to heaven sökkar, það er á hreinu.
Leningrad cowboys eru alltaf góðir!
Hvað varð um listrænt frelsi, ykkur þarf ekki að líka það fyrir því. Tekur Hit me baby one more time, í Travis útgáfu.
Listrænt fresli er eitt en misþyrming á listaverkum annað...ef ég tæki mig til og migi á Mónu Lísu væri það kallað glæpur, þó ég væri að tjá mitt listræna frelsi. Starir þegjandi út í loftið
En ekki ef þú málaðir kópíu af Mónu og migir svo á hana, ábreiður skemma á engann hátt frumgerðina.
Það er ekki hægt að banna fólki að gera ábreiður, en hinsvegar er óþarfi að útvarpið spili ekkert annað en ábreiður.
En þá er jú alltaf hægt að skipta bara um stöð.
Enda gerði ég það. Ekki spila þeir svona ósóma á gömlu gufunni.
Jæja, bara alltaf verið að rífast um smekk. Það er nú fínt og góð skemmtun. Það er svo gaman að sjá hvað fólk getur verið einstregingslegt í afstöðu sinn og heitt í hamsi þegar það er að hrauna yfir einhverja snilldina. Endilega haldið þessu áfram og tínið til fleiri dæmi. Á meðan ætla ég að slappa af og hlusta á Pinups með David Bowie á meðan, en það er ábreiðuplata sem hann gaf út '72
Það er einmitt svo skemmtilegt að rökræða smekk.Ljómar upp