‹Er alveg í öngum sínum og hugsar ekki rökrétt›

‹Hamrar á veggi dýflissunnar, en fær bara myglaðan mosa yfir sig›

‹Sér hlera í gólfinu og þaðan heyrast einkennileg hljóð.›

‹Lyftir hleranum› ‹Kíkir niður›

‹Horfir upp og sér Regínu›
Þú hér?

‹Heyrir einhvern segja „Þú hér?“ en sér ekkert nema myrkur.›

Hver er þetta-a-a-a?

‹Gefst upp á barsmíðunum og hlammar sér niður á gólfið›

Hugsa, Hexia....

‹Fær hugljómun. Gramsar í töskunni sinni›

Stóra svartholsgatið! Elsku besta svartholsgat!

‹Slengir gatinu á dyrnar og skríður í gegn›

‹Kemur upp um hlerann hjá Regínu og veltir henni um koll›

Úps, fyrirgefðu.

Hananú... þar fór ljósið.

‹Veltur um koll þegar Hexía kemur allt í einu í gegnum hlerann sem er opinn.› Sæl og blessuð, varst þetta svo þú!

Jæja, ég held við þurfum að fá okkur kakó til að róa taugarnar. Hafið þið nokkuð séð eldstæði?

Við getum bara kveikt varðeld hér á gólfinu. ‹Ljómar upp›

‹Kallar inn:›
Hvar finnið þið eldivið?
‹Veggirnir drekkja öllu hljóði.›

‹Rífur hlerann af hjörunum og leggur á gólfið› Hérna, setjiði sprekin ofaná þetta svo teppið skemmist ekki. Passiði ykkur svo bara að detta ekki niður um gatið þarna.

Takk Regína. Ertu nokkuð með sprek í vasanum?

‹Skoðar í vasana og finnur blómvönd, gleraugu, gamlan Farmal og rauða seríu› Nei, engin sprek. En það er rosaflott að setja seríuna á hlerann, það er bara alveg eins og lítið bál! ‹Ljómar upp› ‹Setur blómvöndinn aftur í vasann›

Já, rosa fínt. En hjálpar okkur ekki alveg með að malla kakóið.

‹Ljómar upp, og niður.› ‹Klórar sér á kollinum›
Jaá, en, er ekki bensínlögg á framalnum? ‹Ljómar upp›

Ég skal hjálpa ykkur að drekka kakóið!

‹Ljómar upp›

Ah, og ég er með prímus í töskunni. Ég var alveg búin að gleyma því!

‹Hefst handa við að malla kakó›

Hvað eigum við svo að kanna á eftir?

Könnuna?