Eigi erum vjer sem stendur skotnir í neinni. Finnst oss sem liðinn sje óvenju langur tími síðan vjer höfum orðið það, a.m.k. eitthvað verulega. Hefur slíkt ástand bæði kosti og ókosti.

Ég er skotin í nýjasta meðlimnum og stolt af því‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›

‹Leggur saman tvo og tvo við að sjá innipúkalistann›

Á hann svo kannski eftir að skipta um nafn í framtíðinni og heita þá Dulur ? ‹Glottir eins og fífl›

Hann er allavega mjög dularfullur.

‹Ljómar upp› Minn kæri Vlad , alltaf ertu með dásamlegar hugmyndir, kannski Duli ‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

Ég gæti, mögulega, hugsanlega, kannski, verið pínulítið skotin. ‹Roðnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið›

En, bara úr fjaska. Ég hef aldrei talað við hann. Hann er bara hræðilega sætur. ‹Roðnar aftur óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið›

Það er langbest þannig. Skemmir bara fyrir að vera eitthvað að tala við fólk ...

Nákvæmlega það sem ég huxa oft þegar ég sé aðlaðandi konu... akkúrat núna er samband okkar fullkomið og getur bara versnað... ‹Glottir eins og fífl›

En svo má að vísu hafa í huga að það er ekki síður hægt að sjá eftir því sem ekki er gert heldur en því sem er gert...

http://www.youtube.com/watch?v=t3Tk2-L9dwI Þessari.

Þessari sem hvurslags er skotinn í.

The girl is mine!

Einvígi? Ég skal vera vottur ...

Ég er mest skotin í sjálfri mér þessa dagana...

Þeirri sömu.

Fimmtugum Breta sem býr í Amsterdam og er með heilaæxli...

Ég ætla ekki að fullyrða um hvort ég er í meira rugli en þú, en í rugli er ég allavega. Er reyndar að berjast gegn því, en ég er veikgeðja.