Hei, étla héddna opna ýkt kúl miðstö . Hér ´verða að vera krass og krot um alla veggina og talað bara eikka sona geggt óskiljanlegt mál.‹blæs ýkta bleika tyggjókúlu sem springur útum allt andlit og festist í hárinu›

Þokkalega! ‹Togar brækurnar aðeins upp og ýtir við húfuni til að sjá út› Émeinaða! Geveigt kúl!

‹Finnur greindarvísitöluna lækka allsvakalega› Gegt mar, nákla það sem okkur vantaði eða einhvað sollis ............... ‹Nær taki á sjálfri sér og stekkur út áður en verr fer›

Ætli ég verði skammaður hér?

Neibb, þú ætættir að komast upp með allann anskodddan héddna Offi minn

‹Krotar einhver óskiljanleg skilaboð á vegginn og hrækir á gólfið›

‹hendir nammibréfum á gólfið og hrækur tyggjóslummunni á sófahróið›

‹Herðir beltið að hnjánum og treður skálmunum ofan í sokkana›

‹beygir sig fram svo g-strengurinn sjáist vel›

‹Kíkir á þráðinn, grípur með báðum höndum um höfuð sér og hleypur organdi út› ‹Brestur í óstöðvandi grát›

‹Ljómar upp – virðir fyrirsér innlegg næstsíðasta ræðumanns›

‹Sér Herbjörn grenjandi fyrir utan og hendir í hann eggjum›

‹sækir sér landabrúsann og tekur gúlsopa› ‹ælir›

‹Mumblar eitthað óskiljanlegt›

‹Umlar eitthvað við albin›

‹Rymur til baka›

Manamahna dúddúrúrrúrú‹spreyjar dónaleg orð á vegginn með neonbleiku spreyji›

æ f***aðersjálfuraddna!