Sáđi Adam sonum tveim,
síđar bćttust fimm í geim.
Hvađan bárust handa ţeim
húsfreyjur? Úr systrasveim?
Sveimur flugna sat á karm.
Settist ég á klósettbarm.
Fast ég rass lét flengja arm.
er flugur sóttu minn á ţarm.
Ţarmagasi ţrýsti út
ţekkur garmur, ei lét sút
sína minnka, svo á lút
sorgum drekkti vel í blút.
Blúti gjarnan bulla á
bögum kátur sletti á skjá
einkanlega ef ég má
ögn á međan fá í tá.
Táin ennţá tóm er mín,
tötralegur skápur gín,
fyllist hann ef flöskuvín
finnur veginn heim til sín.
Sínkur er ég sannarlega,
síst ég myndi ţađ nú trega
ef ég gćti allavega
opnađ mína gömlu Sega.
Sega Megadrive var vođa
vinsćl, takkana ađ hnođa.
Fór ađ finna fyrir dođa,
fingur afmyndast af rođa.
Rođamaurar marga hrjá
Mest ţó gluggasyllum á
Ađrir slíka enga sjá
Allir vilja drepa ţá
Ţá er gott ađ ţramma fjöll
ţegar tóm vatns- eru -föll
en komir ţú ađ hamrahöll
hćttu skapa ţorstlát tröll.
Tröllin hrćđa hrund og svein
Hrikalegt er ţeirra kvein
Hafa veriđ manna mein
Mörg i helli bíđa ein
Einarsína Ottesen
íslensk hefur ţjóđargen.
Afkomandi Einars Ben
sem aldrei söng it’s raining, men.
Menningin er mátuleg
um miđja nótt viđ Laugaveg
eflaust ţangađ ţig ég dreg
ţó ţú sért í drćtti treg.
Tregur er oft Óli Grís
aldrei sitja hćtta kýs
A Bessastađum býr hann vís
Burtu nćst samt farđu, plíííís
Plís er útlenskt EB mál
sem Óli vill ey skilja.
Heldur vill hann kínakál,
ţađ karlinn lítt mun dylja.
Dylja lífsins leyndarmál
Ljóđin okkar gera
Hér i bulli sofnar sál
og saklaus skáldavera
Ţarna var skrítin samhenda hjá Bakaradreng.
Plís, nú reglum reyna skal
rétt ađ fylgja í ţessum sal.
Ţađ mun gleđja ţennan hal
ţegar lagast okkar mal.
Malar köttur malarans
mjöliđ fyrir rottufans,
leika ţćr viđ loppur hans
og leiđa svo til skaparans.
Skaparinn ei skilur allt
Skrattans orđ er illt og kalt
traustiđ getur veriđ valt
Vera eigin herra skalt