Fíll sem er með bleika brá
bráðnar ei þó vakni þrá
þránar ei þó spryngi spá
spángólar ei brotna tá.
Bulluvísur bestar eru hér og þar
ertu núna alveg snar?
Tábergið er tígulegt.
Timburmönnum hef ég drekkt.
Margar hef ég meyjar þekkt
& malað við, í ró & spekt.
Spektakular, spegilslétt
spes og samt er frekar nett
vill því fylgja væl og grett
-viðbjóður er Núpó létt.
Léttur í spori spranga ég
spekingslegan meðalveg.
Önd í brjóst mitt inn ég dreg.
Ekki´ er hún nú merkileg.
Merkilegt hvað maður er
meyr ef drykk að vörum ber
kipp mun taka hjartað hér
ef harðfisk fær og soldið smér.
Smérið gula smakkast vel.
Smart er að búa´ á Hagamel.
Ég er vinur Jóa Fel.
Jafnan kjafti hæfir skel.
Skelþunnt allt og aum er tung-
an upp í haus og bakvið lung-
u og rétt við nef er þelið þung-
t og þraut frá tá og upp í pung.
Pungur minn með eistun óð
ertist þá er baugatróð
gengur mér í mót á slóð.
Maður, það sem á mér stóð.
Stóð við gluggann stúlkan mín
stillt og prúð og afar fín.
Hún var klædd í hýjalín
og hæddist að mér. (Upp á grín.)
of seinn... gleymdi mér aðeins
Stóðið hljóp um holt og tún
hófar léku'um fífudún
fóru sprett um fíflarún
flugu þeir svo út af brún.
Grínast ég hér allloft einn
eftir baðið verð ég hreinn
Skabbi er hér alltof seinn
eigi tel það skaði neinn.
Neinn er varla nokkurt orð
nefndu frekar dráp og morð,
stóla, sófa, bekki borð
bak og tagl og skott og sporð.
Sporðinn vil ef vel ég fisk
vænan á minn tóma disk.
Þorskur er það, er mitt gisk,
og með honum sósuvisk.
Viskan er sú vísast mest
að virða hollu ráðin flest
biðja guð að blessa prest,
bursta tennurnar með Crest.
Crest víst aldrey klerkur ber,
konur máttu strokka smjer,
hjálparsveit um fjöllin fer,
fín er þessi vísa hér.
Hér má betri bögu sjá.
Brýnt er að hún kalli á
aðra betri. Yrktu þá
eina sem er villuhrá.
Villuhrá er vísan mín.
Vísast er hún lélegt grín.
Þér hún reynist þraut og pín,
því þú líkir mér við svín.
Svínaflensufarsótt bráð
fjörið heftir, (sem var spáð),
og, ef betur af er gáð,
allsstaðar sér hefur sáð.