Hvað gerist svo í forsetahöllinni?
Klappar
Vladimir og Dula taka á móti ferðalöngunum með kokteilboði?!?
Horfir á endursýningu á leikritinu, skelfdur og taugastrekktur
Dregur upp STÓRAN lykil og opnar Leikhúsdyrnar
Hengir upp borða yfir dyrunum...
OPIÐ HÚS!
Setur upp gamla eldhússettið á sviðið og skellir í örfáar pönnukökur
Þeytir rjóma og sneyðir niður banananana og kemur fyrir í nokkrum rabarbarasultusmurðum pönnsum
Gramsar í skápum og finnur nokkrar flöskur af banananana-líkjör og setur á borð
Fer ofan í kjallara að leita að gömlu skreytingunum
Finnur Línu-Langsokks búning
finnur nýju fötin keisarans og mátar
Finnur lykt af örfáum pönnukökum
Skreytir salinn og ber út alla áhorfendabekkina
Raðar stólum við veggina og kemur fyrir hljómsveitarpalli á góðum stað
Hjálpar Billa og vonast til að fá leikritið á DVD disk í staðinn.
Fer í gömlu fötin keisarans
Billi á burtreiðum.
Ljós í sal slokkna.
Tjaldið lyftist.
Við sjónum leikhúsgesta blasa grænir og grösugir vellir.
Handan vallanna stendur stúka þar sem líta má allan helsta aðal Baggalútíu.
Þegar betur er að gáð má þó sjá að í heiðursstúkunni eru gamlar pappalöggur með álímdum ástjónum Ritstjórnarmeðlima.
Eftir endilöngum vellinum fyrir framan stúkuna er meters há girðing.
Við enda girðingarinnar má sjá tvo hesta í fullum reiðskrúða og nokkra menn að bjástra við þá.
Hávær, en taktföst, sveitatónlist glymur um vellina og skapar einhverja óviðjafnanlega stemningu.
Það er rétt eins og ritstjórn sé þar lifandi komin á bak við hljóðfærin - svo tær eru hljómgæðin.
Einnig má sjá tvö tjöld við enda vallarins skreytt annars vegar smjergulum, og hins vegar ísbláum lit.
Utan við þau standa turnskildir með skjaldarmerkjum riddaranna sem í tjöldunum búast.
Allt í einu þagnar tónlistin og nokkrir hirðsveinar stíga fram með gyllta lúðra.
Þeir lyfta lúðrunum að vörum og blása hvellt burtreiðarstef.