Fundiđ hef ég krónukvöl,
kvölin er ađ tyggja söl,
sölnađ hafa skuldaskjöl,
skjölin ţau mér ţykja böl.
Böl er ţađ ađ yrkja óđ
óđ ef fylla níđ og hnjóđ
hnjóđin teljast lygaljóđ
ljóđ mín engum finnast góđ
Góđan daginn, fagra frú,
frúktósa ég býđ ţér nú.
Nú viđ skulum byggja brú
brútal verđur ekki sú.
Sú var tíđ ađ fyllti fólk
fólkiđ kirkjur allar
allir vildu mysu og mjólk
mjólkuđu ei kallar
Kallar öskrar heyrist hátt
háttinn mér hér líkar.
líkar ekki ţennan ţátt
ţátt um konur ríkar.
Ríkari er Nonni nú
núna hefur aukist trú
trúnađinn hjá flokknum fékk
fékk í sína keđju hlekk.
Hlekkja vill i ljóđiđ líf
Lif sem af sér gefur
Gefinn bragur burtu svíf
Svif ei takmörk hefur
Hlekkja vill i ljóđiđ líf
Lif sem af sér gefur
Bragi frá svo burtu svíf
Svift ei takmörk hefur
Hlekkja vil í ljóđiđ líf,
líf sem af sér gefur kíf,
kífi frá svo sveittur svíf,
svíf á brott, mig grípur víf.
Víf sem ć er gumum góđ
Góđ er oft ađ kveldi
Kveld um yrki lipur ljóđ
Ljóđ i vonareldi
Vonareldur brunniđ bál
báliđ skemmdi marga sál
Sálina víst fór međ frú
frúin var víst einmitt sú.
Sú var tíđ ađ ekkert átti
átti lítiđ til ađ fćgja
Fćgja lítiđ mađur mátti
Mátti láta allt sér nćgja
Nćgjir okkur bakađ brauđ
brauđ međ góđum hangisauđ
Sauđinn nú ég ber á borđ
borđiđ rímar vel viđ orđ.
Orđa vil ég allt i senn
engu vil ég gleyma
Lasta bćđ' og lofa menn
ljóđum hend' og geyma
Klifun skal hafa runurím.
Geyma dreymir runurím,
ríma svo međ háđ og flím,
flíma um allt svo ţyki ţeim
ţeim mun meira fjör og geim.
Geimurinn er bara blár
blár og međ sitt stjörnufár
fáránlega stćrđar stór
stórlega mig vantar bjór.
Bjór ađ kneyfa finnst mér flott,
flotter líka hćđnisglott,
glotti eftir pínu plott,
plott sem ţarf ađ vera gott.
Klifun skal hafa runurím.
Ég var ađ lesa mér til um runurím, og heimildum ber ekki saman um hvort runurím sé ađ 1. og 2. lína rími og síđan og 3. og 4. lína, eđa hvort ţađ sé í runu eins og í samhendu.
En samkvćmt háttatali Sveinbjörns (Sveinbjarnar) er fyrri ađferđin rétt.
Gott er ađ kveđa runurím,
rímiđ er sem vísnalím,
límir ţó ei alltaf eins
eins og ţađ sé neitt til meins.