Sáttur er ég vini við
við þeim næstum öllum gengst.
gengst þú kall við sóma sið?
siðað fólkið tórir lengst.
[obbossí... rímið er ekki alveg í réttri röð... Skabbi]
Sáttur er við þennann þráð
þráðinn get ég núna dáð
dáir mig allt kvenna kyn
kynnast þær þá góðum vin.
Vinur minn, í svefni svíf,
svífa draumar, hvílíkt líf,
lífið mitt er bilað, bjart,
bjartsýnin aflitar svart.
Æji, þessi þráður er í villu... Gimlé, hér eru skráðar klifaðar stafhendur...
Sigurbjörn er kaldur karl,
karlmennið át hross sem snarl,
snarlið allt var slafrað sleykt,
sleykti hratt það kjötið reykt.
Reykt og sigið mest ég met,
meters sperðla, saltað ket,
kettlinga ég set í súr,
súrkál stífi hnefa úr.
Torgað hef ég fýlum fimm.
Fimm hún taldi Dimmalimm.
Limmósínan fór á flakk
Flakkarinn hann náð’í krakk.
Krakkarnir í léttum leik
leika sér með allt í steik.
Steikin marineruð er
erlendis í sénever.
Verbúðin var stöðugt stríð,
stríð við þrjóskan verkalýð,
lýðskrumið er bölvað bras,
brasilískt er þeirra fas.
Fasistanna bellibrögð
brögðuðum við, illa gjörð,
gjörsamlega máttlaus minn
minnihlutahópurinn.
Hópurinn oft safnast saman
saman leikur finnst það gaman
Gamanið samt illa endar
enda flestar dömur kendar.
Hér eru orktar stafhendur Offari minn... en þær eru stýfðar...
Hópurinn var stundum stór,
stórkostlegur þeirra bjór,
bjórbelgurinn visnar vart
vartan gefur hárið svart.
Svartur húmor kætir kú
kúin gefur mjólk í bú
búálfur sem kónginn kaus
kaus að vera húmorslaus
Húmorslaus er mysan mín,
mín og þín er veigin fín,
fín er hún og alltaf óð,
óð í skapi, en bragði' í góð.
Góðtemplarar hata hann,
Hannes sem og annan mann,
mannaskít á þingi þvo,
þvoglumæltir segja sko.
Sko hvar litlar tipla tær,
tærnar stundum verða klær,
klærnar geta breyst í brodd,
broddar hafa langan odd.
Odd ég þekki mætan mann
mannelskur er sagður hann,
Hannes gamli með stálin stinn
stingur upp í nafna sinn.
Sinna viljum bragarbót,
bætum okkar kveðskap fljót.
Fljótið nær til sjávar senn,
sennilega um morgunenn.
Þetta heitir að taka sér skáldaleyfi. Tekur sér skáldaleyfi.