Kalt er toppi ofan á
á ađ koma niđur ţá?
Ţá er best ađ storma af stađ,
stađan virđist heimta ţađ.
Ţađ var eitt sinn kind og kýr
kýrin baulađi sem gnýr
gnýrinn kom ţó fjöllum frá
fráneyg brosti kindin ţá.
Ţátíđin er fallin frá,
fráskilin viđ núiđ, já.
Jákvćđ spáin dómadags;
dagsetningin: Núna strax.
Strax var hljómsveit, giska góđ.
Góđborgarar yrkja ljóđ.
Ljóđur ráđi er nú á
Árna Johnses, svei mér ţá.
Ţá má segja von ađ var
varnarlaus ég upp viđ bar
barinn var, ţá flaskan full
full ađgangshörđ- bölvađ sull.
Sullur barst í knáa kind
kindarleg hún valt um tind
tindavodki rann um rás
rásađi hún ansi hás.
Hćsin er mér bölvađ böl,
böliđ veldur jafnan kvöl,
kvölds og morgna, ávallt, ć,
ćtli' hún hverfi ţá ég hlć?
Hlć ég ađ ţér best á bak.
Baktal gefur fantatak.
Tak ei nćr ţér gaman grátt.
Gráttu ekki svona hátt.
Hátt og lágt er stuđiđ stutt.
Styttra er ţađ burtu flutt,
flytjum burtu, hvert og hvurt?
Hvurt viđ flytjum? Eitthert burt.
Burt er látinn fjöri frá,
frá hann var af ástarţrá.
Ástarţráin svannann sveik,
sveik hann ei í Löđursleik. (Man einhver eftir Löđri lengur?)
(Greinilega ekki)
Sleikjum saman annan ís,
ískaldan međ dýfu og hrís.
Okkur mun hann gera glöđ,
gleđin eykst viđ svitaböđ.
Böđ má stunda úti' í á,
ávalt ţar til húđin blá
blánar, ţá viđ opinn eld
eldađ getur músarfeld.
Skrekkur kann greinilega ekkert ađ klifa...
Sleikjum saman annan ís,
ískaldan međ dýfu og hrís.
Okkur mun hann gera glöđ,
gleđin eykst viđ svitaböđ.
Dćsir mćđulega og lítur út um gluggann
Sleikjum saman annan ís,
ískaldan međ dýfu og hrís.
Hrísiđ mun oss gera glöđ,
gleđin eykst viđ svitaböđ. (Sérstaklega ef hrísinn er vel nýttur.)
Böđ má stunda úti' í á,
ávalt ţar til húđin blá
blánar, ţá viđ opinn eld
eldađ getur músarfeld.
Músarfeld ég nota nú,
nútímans í krepputrú.
Krepputrúin flytur fjöll,
fjöllin byggja krepputröll.
Krepputröllin ljót og leiđ,
leiđin er ţeim varla greiđ
greiđsluvanda' ađ leysa létt
léttgreiđslum međ, oft og ţétt.
Ţétt er rađađ sjávarsíld,
síld í tunnu verđur fýld.
Fýlar af mér lekur leiđ,
leiđin heim er ekki greiđ.
Greiđur svartar átján á
átta til ég mun samt ţrá
ţráin eykur varla von
vonleysi finn lon og don.
Don de Vito vandar val,
val á byssum kćtir hal,
halur sá er kóni klár,
klárar alltaf sérhvert tár.
(Ć, ég nenni ekki ađ laga ofstuđlunina í fyrstu línunni.)
Táriđ veldur blautri brá,
bráđum verđur dregin frá
frádráttarbćr tala: 2
tveimur fćrri, ekki meir. Ósköp er erfitt ađ hafa heilt vit í ţessum vísum.