Ég gleðst alltaf þegar ég sé að Gísli Eiríkur og Helgi er búinn að skrifa nýtt félagsrit.

Garbo umber Upprifinn.

Kargur er karlmannlegur töffari með vöðva, skegg og hefur einfaldan smekk.

Dula hefur falleg og tælandi augu.

Offari hefur fallegt grænt kartöflunef.

Dula er Perla eða jafnvel demantur, sama hvaða mannsorp er miðað við.

"Dula hún er falleg eins og sólin, hún er líka gleðileg sem jólin".

Upprifinn er orðin ástfanginn.‹Stekkur hæð sína´og glottir›

Það hefur greinilega margt gerst síðan ég var hérna síðast. ‹Hrökklast aftur á bak og hrasar við›

Það er yndislegt að fá að heyra svona faguryrði um sjálfan sig. Það fá það ekki allir.

Upprifin er upphrifin

Græneygðogmyndarleg er laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaangbest.
‹Ljómar upp›

Upprifinn er heppinn að eiga góða konu, sem er liðtæk í teningakasti.

Herbjörn Hafralóns ber af í teningakasti sem og mannasiðum.

albin er nú alveg þokkalega góður í mannasiðum líka.

Dula er svo dulúðlega dularfull að óþarfi er að leggja á það neina dul hvað hún er dásamleg.

Texi er alltaf góður við hann Blesa sinn.

‹horfir forviða á Dulu›

Svo mælti hinn mjög svo siðaði Albin á árshátíð vorri...

Garbo er með eindæmum sniðug. Þegar karluglan fór að hanga hér öllum stundum og vanrækja hana, þá slóst hún bara í hópinn.

Kargur bóndi er bústólpi

Já eru þetta ekki svokallaðir karlmannlegir siðir‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

Íbbi er alveg ágætur, svolítið upptekinn en ágætur.

Dula er dugnaðarforkur í öllu, sem hún tekur sér fyrir hendur.

Herbjörn hugsar vel um jeppann sinn.