Lókur tifar létt í hálu gati
lítil flatlús grær við skökulrót.
Körlum finnst jú kynæsandi hvati
að kreista brjóst á stórþrýstinni snót.
Og ef ég væri orðinn lítill reður
ég inn um sköp þín þreytti flugið mitt.
Já, sorahugsun ætíð andann gleður
og eflaust gæti kitlað reðurtitt.
Ég hef einhversstaðar sett þetta áður. Man bara ekki hvar. Ég veit bara að lögreglukórinn nær alltaf upp stuði með þessum söng.
Í apótekinu Vímus vildi
vökustautana sína.
Lyfsalinn ósköp lítið skildi
lyfseðlaskriftina mína.
Og hvaða lyf viltu ljúfur sagð´ann
á lyfseðlahrúguna þína
Já auðvitað dexa já örvandi dexann
á alla sneplana mína
Svo vantar mig bara benzedrínið
brosandi sagði nú Vímus.
Með þessu vel færi fenmetralínið
fuðra þá upp einsog prímus.
Dágóðan mun það víst taka tímann
að telja skammtana þína.
Ef minnkandi fer elsku vinur víman
Verður í nös tekin lína.
Nú lyfsalinn glimrandi gleðipillur
glaðlega á borðið sitt lagði
Og engar helvítis ofsóknar-dillur
að endingu vinurinn sagði.
♪♪♪
Ef ég ætti, betri blút,
burtu færi mín sorg og sút.
Ég er alltaf að reyna,
þú veist hvað ég meina,
að kaupa mér nýjan kút.
Betri blút, betri blút,
þú veist ég þrá’að
fá betri blút.
Af einhverjum völdum,
þá fékk ég gallaðan kút.
Ég gæti boðið, þér brennivín,
Sem breytti okkur, í fyllisvín.
Það hefst trésmiðafundur,
eftir þess háttar glundur,
með þrálátum uppsölugrút.
Betri blút, betri blút,
þú veist ég þrá’að
fá betri blút.
Af einhverjum völdum,
þá fékk ég gallaðan kút.
Ég myndi gera næstum því hvað sem er fyrir blútinn,
nema kannski að koma fram undir réttu nafni.
Allt annað, fyrirtak,
ég læsi úlfmanninn afturábak,
af frjálsum vilja, fyrir betri blút.
Betri blút, betri blút,
þú veist ég þrá’að
fá betri blút.
Af einhverjum völdum,
þá fékk ég gallaðan kút.
♪♪♪
Algjör snilld... svo þetta sé ekki útúrsnúningalaust:
♪♪Ákavít og blútur,
tú-bögg.♪♪
Ég skellihló upphátt þó nokkrum sinnum við þennan lestur. Ég vil meira af þessu frá Billa.
Svífa yfir Esjunni sóðaleg ský
sullið upp úr fjörunni bylur á húsunum
strjúka mér um vangana veirur og slý
vakna allskyns sýklar og pöddur á ný.
Út á miðjum sundum er úldið kúk og piss
sem ekki er víst beinlínis heilnæmt innvortis
veiruþrungin gjóla um fjöruborð og strendur fýkur
fjölmettað vorloftið leggst yfir Reykjavík.
Við Laugarnesið skilvindan skilar af sér
skolpi og úrgangi er rennur úr húsunum
golan það svo aftur á gluggana ber
gamanið þá kárnar og útsýnið þver.
Skólpi út af sundum er skellt í þrifabað
skýst svo beint í vit þeim er framleitt hafa það
Skilvindurnar nýju í Davíðs nafni þarna damla
daunþungt og höfugt er vorloft í Reykjavík.
Bravó.
(Þetta vekur upp minningar af því að standa upp á klóakinu í fjörunni á Laugarnesi og veiða Ufsa og Kola. Mæður okkar vinanna, sem þetta gerðum, voru ekki eins hrifnar af aflanum og við.)
Þetta er nú yfir fimm ára gamalt, en leyfum því að vera með hérna.
Réttlætinu fullnægt!
Hann Árni minn Johnsen er léttur í lund,
hann leikur á gítar hverja einustu stund.
Í sorg og í gleði hann leikur sitt lag,
jafnt sumar sem vetur, jafnt nótt sem dag.
Og eitt sinn er fékk hann hjá BYKO smá við,
frá pressunni gulu hann fékk engan frið.
Úr símanum glumdi við hringingin löng,
loks tólið upp tók hann og spilaði og söng.
Og steinar og þakrennur sett’á hann skák,
en vatnsþéttidúkurinn gerð’ann loks mát.
Á vegi hins góða varð leiðin of þröng,
fyrir Árna með gítar er hann spilaði og söng.
Svo Höfðaból endað’á brenn’inn í dal,
því Árni minn Johnsen hann átt’ekkert val.
Meðan eldurinn logaði um glugga og göng
sat hann Árni uppá þaki og spilaði og söng.
Í góðum sköpum – þruma eftir þjóðvegi.
Þeysi með knöpum – sem glotta út í annað.
Af losta göpum – gírum niður allt í botn
glórunum töpum – í dag er ekkert bannað.
Jæja fyrst það á nú að aflífa hann Saddam Hussein þá er við hæfi að minnast orða Sverris Stormskers.
Saddam átti syni sjö
Sjö syni átti Saddam
Saddam elskaðist með öllum þeim
og allir elskuðust með Saddam
Hann sæddi, hann sæddi
hann traðkaði oná augunum,
stappaði oná tillanum,
sló þó alla með ofvaxni skóflu
og sneri sér í hring.
Ég mundi nefnilega ekki alveg hvernig hann var, svo ég leitaði á netinu og fann þetta. Ef einhver man hann betur má hann endilega koma með það.
Þar sem ég bý svo vel að eiga þetta á MP3 verð ég (gegn vilja mínum) að taka undir með Gimlé orgíunni, viðkomandi erindi er hvergi að finna í laginu.
Þá var ég að hugsa um að skrifa þetta hér niður en nenni því ekki. Þetta er nefnilega tvímælalaust ein af verri smíðum Sverris.
Hlustar á Krítí-Sérann og baðar sig í íroníunni
Bukkake-jól:
Jólasveinarnir, jólasveinarnir,
ætla að koma' í kvöld.
Með vaselínsmurðar vinstri hendur
þeir vippa út limafjöld.
Það verður gaman þegar þeir koma,
þá svo hátíðlegt er.
Jólasveinarnir, klúru karlarnir,
kömma á brjóstin á þér.
Kannist þið við karla
ansi klúra hér á Lútnum
og langtum flestir liggja þeir
með límdan kjaft á stútnum.
Það vantar í pípu og það vantar í nös
það vantar brennivín í fjögur glös
Þeir hafa riðið hundrað milljón
hórum út og inn
og bellinum oft bögglað hafa
beint í fjóshauginn.
Það vantar í pípu og það vantar í nös
það vantar brennivín í fjögur glös.
Játning eftir Tómas Guðmundsson lagfærð að hætti Vímusar.
Enn birtist mér í draumi sem djöfulleg martröð,
hver dagur sem ég leið í návist þinni.
Svo morgunfúl og nöguð og minnislaus en gröð
hver minning um vor soralegu kynni.
Og eiturljóð til þín verður ævikveðja mín
er innan stundar líkur vísu minni.
Þá birtist mér í draumi sem djöfulleg martröð
hver dagur sem ég leið í návist þinni.
Þetta á sennilega heima hér frekar en í næturvísunum
Ríðum og ríðum, rekum í þær gandinn
rennur sæði brátt úr hverjum lók.
Hér mun líka andskotanum andinn
úr því fer að losna sérhver brók.
Dækjur tökum við daginn út og inn
djöfull hvað ég vel á mér nú ég finn.
Voðalega ertu hávær elsku karlinn minn. Ert farinn að heyra eitthvað illa?
Ég heyrði þetta þannig;
Ríðum ríðum rekum inn í kuntu
rennur brundur.... síðan segi ég bara alls ekkert meir.
Ég syng þetta hástöfum Já. Að vísu voru nágrannarnir að kvarta. Fimm ára dóttir þeirra kann þetta orðið utan að og syngur með.