Blóðhlaupið er augað eitt,
eftir fylleríið.
Rann þar upp úr glösum greitt,
glottið varð þá ósköp breitt.
Breitt er á mér bakið nú
burðugt sterkt og fagurt
Blíðlega mín brosir frú
brosir því hún á mig jú.
Júðafélags lastar lög
líbýskt dusilmenni.
Æ og sí við dauðadrög
dvínar elskusemin mjög
Mjög er napur norðanvindur
næðingurinn kælir allt.
Ekk'er gott að eiga kindur,
upp um hvítar Heljargrindur.
Heljargrindur gleypa mig
gullnahlið mér lokað,
Skratta maður seldi sig
seldi til að eignast þig.
Þig mun ætíð andans sport
upp úr skónum heilla.
Glímir þó við gáfnaskort,
getur lítt af viti ort.
Ég bara verð að svara fyrir mig.
Yrkir þetta Ullargoð
eintómt bull og þvælu,
Bragur þinn hér bölvað hnoð
banna ætti hér þitt moð.
Glottir eins og fífl
spes er Megas mikill kall
mærði sorrý Grána
lyftir sér á stóran stall
stikluvik úr honum vall.
gormspíralin geymi þá
á góðum stað og læstum
nýti ef að nokkuð má
næst er fer ég út á krá.
Krákustíga kann ég víst
kostavel að feta.
Af því mikil mæða hlýst
- meiren nokkur orð fá lýst.
Lýst ég varla leiðum get
löngum stranda sjálfur
Vega og meta farin fet
flesta aðra það í set
Setji að þér sorgarlund
segðu þinni móður.
Hún mun á þinn fara fund
flest þá hverfur sálarund.
Sálarund mín sérstök hér
sýnir mínar rangar
Sé ég ætið brjóst hér ber
brosandi þau ögra mér.
Klám!
Mér er sama þó að þú
þurfir mann í hvelli,
meðan á ég eina kú
ekki vil ég neina frú.
Frúin hefur flogið víða.
Flestir hana þekkja.
Hún uppi á fjöllum oft má bíða:
Ómar skal þar myndir smíða.
Smíða vil ég smellinn brag
smekklegan og góðan.
Ef á því verður ekkert lag,
aftur reynt er næsta dag.
Dagur endar næst er nótt
njóta vill þá dömu,
Læðist um þá hægt og hljótt
hljótt því börnin sofa rótt.
Klám!
Rór ég verð með rettu oft,
-reyndar nokkuð mikið.
Liðast útum opinn hvoft
afar mengað reykjarloft.