Hrín nú svínið svart með mein,
sýnist verða sperðill
úr sínum frýna fylgdarsvein,
fínu skríni liggja í bein.
Bein er núna brautin mín,
breið og góð til aksturs.
Í dekkjunum frá Dunlop hvín,
og dýrindis er fjallasýn.
Fjallasýnin fargurblá
finnst mér best í heimi;
hættu að gráta hringaná,
haltu kjafti, sveimérþá!
Sveimérþá ef sveitin ekki
svarar þörfinni
til að brjóta hugarhlekki,
hér ég hverja þúfu þekki.
Sveimérþá ef sveitin ei
svarar þörfum mínum
til að brjóta hlekki, (hey!)
heldur betur ekki, nei!
Neymar bankar bolta fóts
Brasilíuhersir,
sver þess eiða seiðs og blóts
sjö-eitt taps að hefna ljóts.
Ljóts var andlit ljóma snautt,
löngum þakið kýlum.
Skýldi litlu skeggið rautt,
skreið úr trýni horið blautt.
Blautlega ég bögu kann,
blóð- nú -roðna muntu:
um gleðikonu og klúran mann,
... kannski er best að þegja um hann.
Um hann ég þegi, held það best,
en hana skyldi ræða.
Upp á haugnum oft hann sést,
alloft þá hann vekur prest.
Prest ég lofa, mætan mann,
Magnús. Gúmmístígvél
sóknarbörnum sendi hann.
Að sannri framför þannig vann.
Ort um Magnús Bjarnarson prest á Prestbakka (f. 23/4 1861- d. 10/9 1949. Foreldrar hans voru Björn Oddsson bóndi á Leysingjastöðum í Þingi og seinna á Hofi í Vatnsdal og seinni kona hans Rannveig Ingibjörg Sigurðardóttir. (Sjá Guðfræðingatal 1847- 1957. Björn Magnússon tók saman. Hf Leiftur Reykjavík 1957). Í bókinni Ofríki - Ágripi af sögu fjölskyldu 1860-1965 eftir Jón Hjartarson (Bókaútgáfan Sæmundur 2015) ,segir meðal annars um Magnús prest Bjarnarson á bls 77:.... , "útvegaði sveitungum gúmmístígvél úr Reykjavík svo þeir blotnuðu ekki í fæturna" ...
Vann ég oftast verkin mín
vaðandi upp í háls
elginn, því ég ennþá hrín,
að allt var þetta fyrir grín.
Grínistinn þá glotti kalt.
Galla mína hæddi.
Í undir mínar setti salt.
Sýndi göngulag mitt halt.
Haltur leiddi blindan bur,
báðir voru daufir,
oní vatn svo þ'eigi þur
þráður fannst þar nokkur hvur.
Hvurslags nefnist halur einn
hann sást hérna forðum.
Herðabreiður, hreinn og beinn.
Hefur ekki séð hann neinn?
Neinn kom hér í nokkra stund
og nú er rykið fallið.
Ég tel það gott og tek hér blund
uns töltum við á næsta fund.
Fund ég sótti á fjörrum stað
Félagana hitti
Seinast þá ég bænar bað
Berjist vel og hafist að.
Aðförin var ógurleg
og illa frá svo gengið.
Því nú er mín tunga treg,
töltir sál mín neðri veg.
Veginn tölti til þin mær.
Tef þó eigi lengi.
Var ég hjá þér víst í gær
Var ég þá þér eigi kær.
Kæri vinur komdu nú
að kyrja með mér seið.
Á því hef ég alla trú
við álitlega hittum frú.