Staðreynd þessi stendur enn,
státin, rétt og keik:
Ekki geta allir menn

Staðreynd þessi stendur enn,
státin, rétt og keik:
Ekki geta allir menn
átt hann Litla-Bleik.

Víst hér gerast veðrin stinn

Víst hér gerast veðrin stinn
en vorið alltaf kætir,

Vist hér gerast veðrin stinn
en vorið alltaf kætir
magnast upp þá hugur minn

Vist hér gerast veðrin stinn
en vorið alltaf kætir
hugur upp þá magnast minn
mikið geð það bætir.

Vín að teyga vilja menn

Vín að teyga vilja menn
og villtar meyjar spjalla.

Vín að teyga vilja menn
og villtar meyjar spjalla.
Ungur ég í brjósti brenn

Vín að teyga vilja menn
og villtar meyjar spjalla.
Ungur ég í brjósti brenn
og byrja nú að tralla.

Þarna er á ferðinni glatað tækifæri til expensívar ljóðagerðar.

Ef þriðja línan væri eitthvað smávægilega góð, liti ljóðið út svona:

Vín að teyga vilja menn
og villtar meyjar spjalla.
Ég varla leigi íbúð enn,

Vín að teyga vilja menn
og villtar meyjar spjalla.
Ég varla leigi íbúð enn,
ÖNDIN HEFUR SKALLA! ‹Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér›

Gamli skellir furðu fast

Gamli skellir furðu fast
finnst það bara gaman.

Gamli skellir furðu fast
finnst það bara gaman.
Á kvöldin fær hann frekjukast

Gamli skellir furðu fast
finnst það bara gaman
'a kvöldin fær hann frekjukast
frussar öllum saman.

Barn í jötu borið var

Barn í jötu borið var
blessað litla greiið