Fíknin mín er fjaldi sterk,
finnst mér sykur góđur.
Ekki vil ég on’í kverk
eintómt hćnsnafóđur.
Í tilefni af seinustu sólardögunum.
Fögrum stundum fagna ber,
frá ţćr hverfa óđum.
Vetur kaldur virđist mér,
vera á nćstu slóđum.
Fór ég út í Fagraskóg
og fleygđi mér ţar niđur.
Fann ég loksins friđ og ró
ţađ fastur, er nú, liđur.
Nú er logn og nú er friđur,
núna sit og pikka,
sýru dagsins set ég niđur,
senn mun ég hér klikka.
spenni stífan haglahund
hleypur rakki skýtur
geltir tađiđ fer á fund
fugls er dauđur hnýtur
Brátt er kominn koldymm nótt
og kötturin enn á veiđum,
ađ far'ađ sofa fjaska rótt
međ frú í sófa breiđum.
Er vođa notalekt,.
Ég ćtla ađ leyfa mér ađ setja hér inn vísu eftir annan en mig sjálfan, ţví ég er ekki hagyrtur. Mér finnst hún bara svo skemmtileg.
Margir fengi mettan kviđ,
má ţví nćrri geta.
Yrđi fólkiđ vaniđ viđ,
vind og snjó ađ éta!
Sr. Jón Ţorláksson á Bćgisá.
(Hún hefđi líka sómt sér vel á "Gamanljóđ".)
Vísa dagsins verđur nú
vođalega döpur.
Ég eitt sinn fór á Ömmu Lú
ansi var hún nöpur.
Laugardagur lukkudrjóli,
ég lúrđi nokkra stund.
alltof lengi uppí bóli,
ekkert gull í mund.
Dónalega drullukalla
sem detta á ţetta sviđ
og dýrka ţađ ađ drullumalla
ég dvel sko ekki viđ.
Gleymdi deginum í gćr... kem ţví međ tvćr...
Sunnudagur
Yfir gráan gestapó,
göslađist í ţynnku,
titrađi og tregt ég hló,
tauga sýndi linku.
Mánudagur
Fallinn snjór og feigur ók,
furđuhálar götur,
á sumardekkjum sveif og skók,
silast hćgt sem lötur.
Ég meinti sko löturhćgt... jú mćtti vera lödur ef hitt er ólöglegt...
Á ţriđja degi ţrauta minna
ţrekiđ fór ađ dvína.
Mátti ekki mönnum sinna,
mikil var sú pína.
Gimlé, ţérun er fögur og myndi ég nota hana ef ég hefđi einhverja getu í ţví... en ađ vísu dagsins...
vađa uppi vandamál,
vandađ mál og leir,
fuđrar upp oft friđarbál,
finnum sprekin fleir.
Veđur fara versnandi,
vćtutíđ og rosi.
Ţađ er nokkuđ ţreytandi,
ţungu ađ flíka brosi.
Vísa dagsins er farin ađ birtast bara annađ hvorn dag hjá mér... jćja... lćt ţađ duga í bili...
Orđalýti á sér stađ,
inná skáldamálum,
annars, ţá er brotiđ blađ,
á Baggalútsins sálum.
Rigningin er rosaleg,
mig rigndi alveg niđur.
Ekki ţurran ţráđ ég hef,
en ţađ er fastur liđur.
Rigningin til foldar fellur
fyrir utan gluggan minn
ţađ er eins og miljón mellur
mígi í sama hlandkoppinn.
Fenginn ađ láni , í tilefni dagsins ., sem er búin ađ vera ansi blautur.