Enn skal taka'í ár og róa
yfir kvæðastrauminn feginn.
Núna finnst mér grasið gróa
grænna Baggalútar megin.
Morgun vísa.
Þvagrás losa þrífa tær,
þarma líka tæma.
Tennur bursta trimma klær,
teyga kaffið slæma.
Mættur nú, á nýja síðu,
nývaknaður drykkur.
Hegða mér af bestri blíðu,
bara fyrir ykkur.
Mold er hold og hold er mold
hermir aldin saga.
Þannig goldið fáum Fold
fyrir lánið daga.
Konur, mig sjálfræði svipta.
Í sambúð þær frelsinu rifta.
Þjakaður kvíða
nú þarf ég að ríða
og bleyjum á börnunum skipta.
Með stírur í augum, stíflað nef,
strengi og magapínu.
Þessa flensu ég fengið hef
í framhjáhaldi mínu.
Í orðastað manns við dánarbeðið:
græna torfu geng ég undir
gefist mér þá næðistundir
á himnum, fimmtán fagrar sprundir
og feitir einnig heimanmundir
Glitra oft í augum tár,
um mig skríður hrollur
Ég giftist minni frú til fjár,
en fékk með henni rollur.
Er ég bóli út úr smó
yfir sundin leit ég þá.
Sól á austurhimni hló,
hún var alveg græn og blá.
Er ég rúmi út úr þaut,
yfir húmið svarta leit.
Á mig Glúmur glyrnum skaut.
Goða trúm ég bænir reit.
Rétta stuðla? Rímið gott?
(Reiti hár af bragfræðinni.)
Blaðið kuðla. Bið um tott.
Bölva árans ritstíflunni.
Fór í ónefnda verzlun á höfuðborgarsvæðinu.....
Blekið ekki boðlegt hér,
borga vildi minna.
Aurinn spara og þá fer,
í Ofice það að finna.
Mér finnst það ekkert undarlegt
að yrkja vísur hér á blað.
Frúin er kannski sár og svekkt,
sú verður bara að hafa það.
Hér vill troðast enn og aftur
Ullargoði'á Baggavef.
Þessi hroða kvæða kjaftur
kann að hnoða vísnastef.
Heilsan betri orðin er
eftir fjörugt kvöld í gær,
þá sótti fast í fang á mér
50 ára gömul mær.
-Eftir kapp og kræfan skell,
á klofbragði ég loksins féll.
Í dag er ég steiktur og stend mig við dottið,
stirðnaður, veslast upp, fölur á kinn
augun ég píri og örmjótt er glottið
eymsli í hausnum ég sífellt til finn.
Í dag er víst þreittur latur og lúinn
læðist á tánum hvert einasta spor,
uppgefinn alveg, rótinni rúinn
ræfill, á taugum síðan í vor.
Ég sendi Enter einkapóst áðan varðandi möguleika á aðgangi að gömlum kveðskaparþráðum.
Ég lét vísu þessa fylgja með:
Legg ég nú inn litla bón,
um löngu horfna þræði.
Þótt varla myndi teljast tjón
ef týndust öll mín kvæði.