Denni var oft dæmalaus er dró hann seim
og plataður af piltum tveim
sem prúðan höfðu kanahreim.

Kanahreim kattarbreim
kveðum ekkert slór.
Tökum lagsins línur
ljóðum svo með þeim:

Þeim sem ekki þekkja mig
þykir ég víst skrítinn.
Þeim sem víst nú þekkja mig
þykir ég líka skrítinn.

Skrítinn ertu Billi bil
skemmtilegur líka
Og þú hefut tíma til
tilurð þinni að,flíka.

Flíka ég nú fávisku um fjármál landsins,
er það vegna eilífs grunsins
að enn við munum kenna hrunsins.

Hrunsins eflaust minnast má
mörgum varð að tjóni.
Fjandalega í brún mér brá
og Bæjarstaða Jóni.

Jóni hef ég jafnan hlýtt
á jólum bæði'og páskum.
Af því var mér aldrey strítt,
og aldrey lent í háskum.

Háski mikill flóð og fár
fjárskaðar og pestir.
Karlægni er sálar sár
og sárir hugans brestir.

Brestir eru í boðorðunum tíu,
brátt þau liggja utan garðs í sút.
Ætli séu eftir fleiri en níu
sem öll þau kunna og halda lífið út?

Út að ganga Finnur fer
fjaska glaður núna
dengsi kominn eflaust er
á Elliðaár brúna.

Brúnaþungur Bjarni er
í bjástrinu við ærnar.
Síðan út í fjós hann fer
og fær þá mykju á tærnar.

Tærnar ljótar Þórður þvær
þungur er karl á brún.
Framm í gráðið Rúna rær
og röltir niðrá tún.

Túnfífilinn tek ég upp með rótum,
tyll'honum í pott og set hann inn.
Hans við síðan heilmikið við njótum
er hellist yfir veturinn um sinn.

Sinn við leggur Bjarni bót
bússan tók að leka.
Ei því sinti hætis hót
er skútuna tók að reka.

Reka skaltu naglann nýja
nánast alla leið.
Áfram þig ég ætla að frýja,
engin þó sé neyð.

[i]
Neyð er heimsins bölvað böl
og bjargarleysis ótti.
Nánast flestum körlum kvöl,
er kæruleyis flótti.

Flúinn héðan flestur er
ferlegt það að vita
En hér er vesöld - verður hver
að vinna sér inn bita

Bitastæður botninn er sem birtist hér,
ef þú stendur alveg kyr
eflaust munu lokast dyr.