Dauðinn er víst endirinn
endalok hjá limnum
Guð þá ávalt sendir sinn
sækjara frá himnum.
of seinn
Kveðskap mitt er kærulaust
kveð um tól og amboð
Árni þú þér æru kaust
aftur kemst í framboð.
Bjóða vil ég brennivín,
bjór og aspassúpu.
Grafinn lunda, grillað svín
og gamla seiga rjúpu.
Hátta mig og halla kopp
himna skal til fljúga
Staldra við á strýtu topp
stein úr lífið sjúga
Sogið hef ég sviðakjamma,
sopið drykkinn sterka ramma,
alldrei mun hún Skabba skamma,
skelfilega góða Amma.
Amma mín fór á´onum Rauð
eitthvað suðrí Flóa;
að sækja bæði sykur & frauð,
súkkulaði & vínarbrauð.
Afi reiddist, uppúr sauð,
ekki kvað það tjóa
að spandera & eyða svon´ & sóa.
í sætmetið hjá Felixsyni, Jóa.
Jói Fel kann fisk að elda
frægur er jú kokkurinn
En fyrir vora vini gelda
virkar ekki smokkurinn.
smokkur innar smokra vann
(smælinginn að hitna)
lengi þar um láfu rann
loks þó fór að slitna
tilla mínum tilla má
í tussu stjörnu og lófa
æi hef ég aftur þá
ort eina of grófa.
Grófur ertu greyið mitt,
gráhærður og lúinn.
Tönnum ginið tapað þitt,
og tittlingurinn búinn.
Búin hér að barna aftur
hér bölva getu minni
Svona fer ef karlakraftur
hér konu lendir inn i
Inni hér er, hérna, kalt,
hérna, æi, skiluru?
Hérna, þú veist, hér er svalt,
hérna, æi, fattaru?
Fatta ekki orðin þín
undrast ég þinn huga
Þrái bara víf og vín
vina mín blóðuga
Lagað
Blóðið æddi búknum frá,
börðust fram í dauðan.
Óskin þeirra æðsta þrá,
að eignast hestinn rauðan.
Rauðsokkur með ræpu munns,
rokna- hafa, -fanatískar,
lítið tilað bera brunns,
beljur, afar feminískar.
Feminískar beljur brátt
bölva kvæði þessu
Ljúfur þær mig leika grátt
og lemja mig í klessu
Klessu var ég kraminn í,
krana undir einum.
Skaða hlaut af skapið því,
skít nú hörðum baunum.
Baunasúpa belg minn gleður
bústinn er
Galdrakerling Krossá veður
kúst sinn sér.