Deyr fé, deyja frændur
djúsinn klárast líka.
Oft er asni rændur
auðgast bensínklíka.
‹Starir þegjandi út í loftið›
Vikið hef ég vísu
úr vegi.
Ljúf var dvöl í Lísu
legi.
‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Legið hef ég held ég fullur harla víða.
fáar dyggðir fas mitt prýða,
mér finnst svo gott að detta íða´.
íða margoft fell og finnst það fjandi gaman
einkum þegar einhver daman
eitthvað vill svo með mér saman
ég hef þetta svona þar sem leiðrétting Billa fylgir ekki keðju.
Margoft íða fell og finnst það fjandi gaman
einkum þegar einhver daman
eitthvað vill svo með mér saman
(Stuðul þarf að vera í þriðja áherslulið.)
Mig langar að spyrja Billa hvort ofangreind athugasemd hans (stuðull í þriðja áherslulið) á við um þríliðaðar ferskeytlur? Annars langar mig að klára vísuna á neðangreindan hátt:
íða fell ég oft og finnst það fjandi gaman
einkum þegar einhver daman
eitthvað vill svo okkur tengja saman
einkanlega um miðju að framan.
íða margoft fell og finnst það fjandi gaman
einkum þegar einhver daman
eitthvað vill svo með mér saman
ég hef þetta svona þar sem leiðrétting Billa fylgir ekki keðju.
Þetta er fullkomlega ásættanlegt. Næsti!
Glundroði minn, Uppi var með braghendu og því er ekkert til að klára. Bragfræðilega séð er það bara ekki hægt.
Saman getum sundrað þeim
og samið um það lag.
Kátir haldið geðveikt geim
gamni- drukkið -slag.
Slagar fullur Andþór alla daga sína
er það kvöl og pína?
Spyrja litla og stóra Stína.
Stína þykir stórlynd
stæðileg en ósynd.
Málað gæti´ hún mér mynd
mikið er hún þó blind.
‹Starir þegjandi út í loftið›
blind af ást er bústin mær
er bræðir hjörtu drengja
kveikta elda fim hún fær
flink við menn að tengja.
Tengist ég við alnetið
inní mínu tjaldi.
Hest minn núna hef étið
fremsta partinn valdi. ‹Ljómar upp›
Gamnislagur getur stundum grátinn vakið.
Þegar Silli flösku faldi
flaug víst á hann gamli Valdi.
Valdi fram part Texi prúði
pönnu,útbjó steik,
furðu líkut tappa trúði,
truntan reyndist veik.
Ja nú myndi ég gera lagfæringar á stuðlasetningu Lappi minn ef ég skildi bofs í vísunni. ‹Styður báðum höndum á mjaðmir, hallar sér aftur og hlær eins djúpum hlátri og unnt er›
Veik á geði virðist stundum Vandráðsían.
Stundum eins og stórskáld, rýjan,
stundum eins og vanti í'ann.
‹Glottir eins og fífl›
Ian Dury, minnir mig,
- masókískur fjandi -
bað menn um að berja sig
með beittum riþma-gandi.
Gandinn vildi víða sinn
vissulega reka
þegar komst hann eitthvað inn
úr fór strax að leka.
Mér finnst Lappi yrkja ver núna þegar Hlebbi er mættur aftur.‹Starir þegjandi út í loftið›
Lekur nú úr Lapp'onum
lágstuðlana kvæði.
Kannski best að klapp'onum
svo komi hann með æði.
‹Klórar sér í höfðinu›