Sjöberg gaf ég grænan stein
sem grýtti'hann fljótt í sundfen
seinna brýtur brúna grein
bastarðurinn Lundgren.
Sjöberg heitur sænskur fýr
sá er kunnur víða;
verður óður einsog dýr
ef hann dettur í´ ða.
- Seint kveða sumir, en kveða þó -
Lundgren gengur, geysi-smart
í gallanum frá Henson.
Finnst nú þetta frekar hart
frænda mínum, Svenson.
Svenson heitir Svíinn Jan
sennilega Nonna-fan.
En ætli blessuð Agúr Kan
sé eitthvað vensluð Djengis Khan?
Khan sá fékk víst Kahn sem son
kannske er það lítil von
að eignist jaxlinn aftur kvon
eins og gamli Livingston.
K(h)ana spila kellingar
körlunum til hrellingar;
við þá brenna vellingar
& volgna uppáhellingar.
Livingstón varð leiður á
að labba gegnum buskann.
Aleinn hann sat eftir þá,
angaræfilstuskan.
angaræfilstuskan tíðum
tárast ef á móti blæs,
tapar móð miðjum klíðum,
missir kjark í stormi og hríðum.
Tuskuna Stanley tókst að finna
tölvert reyndist mikil vinna
um Afríku hann æddi víða
alltaf var hann negra að híða.
Of seinn.
Angaræfilstuskan tók
að tölta um bakka Nílar.
Drukku allt hans kalda kók
koffínþyrstir fílar.
hríðarbylja bíð ég nú
batnar tíðin lítið
veðurspáin váleg nú
virðist fyrir bítið.
Livingstone köllum við lækni;
landkönnuðurinn sá frækni
hitti´ eitt sinn Stanley
það stórgóða manngrey
sem heilsaði´ af hófsemisrækni.
- - - (Þessi var alltof lengi í vinnslu) - - -
Bítið finnst mér býsna snemmt,
blíðra drauma sakna.
Mér er oftast ekki skemmt
er ég þarf að vakna.
Bítið súra eplið í:
aldrei veðrið batnar.
Alltaf koma ný og ný
nöturleg og úfin ský.
vakna má ég vonum fyr
varla að blunda næ ég
mér þá gefist betri byr
að byðja um þá fæ ég
Vaknar í mér einhver þrá
ef ég vorsins kenni:
kvenmennina yfir á
augunum ég renni.
Aftur of seinn:
Bítið mig nú bræður fast,
bráðum fæ ég nebbla kast.
Öskra þá og andskotast,
oft þá ét ég bóluplast.
Ég er seinn að svara þessum vísum.
Er með hugann alltaf við
útlínur á skvísum.
Skvísur leita á skáldahugi skjaldan eigi.
Ætli á lífsins furðufleyi
fiðringurinn aldrei deyi?
Deyr í mönnum dugur ef þeir drekka mikið.
Einatt fer ég yfir strikið;
uppsker lítið fyrir vikið.