Strýkur vanga staldrar við,
og stendur hérna blóðugt.
Kenna vill þér kvæða sið,
þá kveðið gætir hróðugt.
Var víst á undan.
‹Blikkar viðstadda›
Anda rólega; inn út og svo aftur inn út þangað til fróðan hættir að vella út um um munnvikin.
Ég sá ekki að þér höfðuð dembt inn vísu og skammað mig að auki fyrr en of seint. Ég hlýti dómnum eins og auðsveipur rakki og lýsi mína vísu ómerka og andstyggilega.
Blóðugt á orðið.
‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Enga andskotans viðkvæmni. Þú ert ekki verðugur þess að svara mér með kaldhæðni.
Hróðugt skáldið hefur mælt,
hvasst með nokkrum þunga.
Víst það hefur Speisa spælt,
sperrilegginn unga.
Of seinn........ lappi var víst á undan.
Verum góð hvort við annað
annað er bannað, var það ekki
ég sem var sekur ef einhver er sekur í þessu leiðinda rugli?
Þakka annars ágætt kvöld: Góða nótt í Guðs friði:
Lappi.
Anda rólega; inn út og svo aftur inn út þangað til fróðan hættir að vella út um um munnvikin.
Ég sá ekki að þér höfðuð dembt inn vísu og skammað mig að auki fyrr en of seint. Ég hlýti dómnum eins og auðsveipur rakki og lýsi mína vísu ómerka og andstyggilega.
Blóðugt á orðið.
‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Enga andskotans viðkvæmni. Þú ert ekki verðugur þess að svara mér með kaldhæðni.
vá nýliðinn rífur kjaft við þá Blóðugu. haha ha hahahhahahah
yður fögnuð færi ég
ferlega sætan
ætla nú að leggja í leg
liminn ágætan.
enga við kvæmni takk fyrir .
ég var fullur og svo verða vísurnar mínar alltaf vitlausar þegar ég tala um leg.
Eru ekki of mörg ell þarna í þriðju línu? ‹Segi ég án allrar viðkvæmni›
[ Jújú; þarna voru upphaflega of mörg ell, en höfundur hefur fært vísuna
til betri vegar, einsog sjá má af athugasemd hans héraðofan. ] - z n ó j -
Ágæt reyndist yndið mitt,
öll mín mein hún bætti.
Stundum elskan fékk hún "fitt",
og frekjukast og hætti.
Hætta fylgir leiknum ljóða
á lútnum fær að kenna,
nýliðinn með rassinn rjóða
rækta þarf sinn penna.
Auðsveipur sem fyrr, stilli viðkvæmni í hóf.
Með penna skáldin skrifa,
svo skríllinn megi lifa.
Penne nefnist pasta
punktur & basta.
Bastarða og bleyðu orð,
bíta mig alls ekki.
En þá er fremja mannorðs morð,
megið setja´ í hlekki.
Hlekki fótum, höndum á
hef ég oft mátt bera.
Í fangaklefa fékk ég þá
furðu oft að vera.
Vera má að Vímus þá,
varla hafði undan.
Faldi stuffið stratískt ská,
stóru tré það mundi´ hann.
Hann er syndum undirorpinn,
allar dáir eins.
Gamall segir sæll og skorpinn,
sakna mun ei neins.
Neinu hef ég nennt í dag,
neyddur þó hef bísað.
Aðeins ég get eflt minn hag,
og aðeins sparað vísað
vísað hef ég vísast nóg
vísast reikning fengið
vísað hef ég vísast róg
vísast það vel gengið
vísað hef ég vísast nóg
vísast reikning fengið
vísað hef ég vísast róg
vísast vel það gengið
Gengið sveiflast gengdarlaust
gjaldmiðill vor jó-jó
Seðlabankinn brýnir raust
berar á sér þjó þjó.
Þjósti meður þusa ég,
þegar andinn býður.
Orðagnóttin ógurleg,
einnig þyki fríður.