Ég hef nú eiginlega lítið val. Kvef eru eiginlega alltaf eins hjá mér:
Stingur í hálseitlum; aumur háls, hausverkur og þreyta; hósti og þreyta; enn verri hósti; slímugur hósti og nefrennsli í nokkra daga.

Ég er búin að liggja í algjörri leti og ómennsku í dag með börnunum mínum og er akkúrat núna að fara að skella okkur í matarboð.

Hneykslast á því að ekki megi kaupa BMT bát á Subway á fullu verði (inn í sunnudagstilboð) fyrst að hann er á mánaðarafslætti.
(Það væri nú alveg hræðilegt ef afgreiðslufólkið þyrfti að hugsa.) ‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›

Nei Billi minn, nú gerirðu allt of miklar kröfur! ‹Brosir út að eyrum og lyftir báðum höndum upp fyrir höfuð til merkis um að sér hafi þótt þetta afskaplega fyndið›

‹Brestur í óstöðvandi grát›

Ég er að horfa á Bad boys, ömurleg.

Svara spurningum á Fésbókinni og borða brauð sem ég bakaði fyrr í dag.

Já einusinni langaði mig til að kaupa brauð á subway, sem sagt bara bert brauð til að gefa litlu börnunum mínum að narta með mér, nei það var ekki hægt, þeir baka þarna brauð sjálfir og henda miskunnarlaust í ruslið ef það er skorið vitlaust, nei það er EKKI HÆGT að kaupa eintómt brauð.

... Drekka kaffi og vafra um internetið í eirðarleysi.

Furða mig á undarlegum sting á undarlegum stað. Ái.

Reyna að stöðva tímann svo ég þurfi ekki að fara í skólann.
‹Setur upp svip eins og Hiro Nakamura›

..gera mig kláran fyrir vinnuna! ‹Starir þegjandi út í loftið›

Ég er að bíða eftir opnun Næturgaltarins...

Borða súkkulaði.

Ert þú róninn sem hangir alltaf þarna fyrir utan frá því um kvöldmatarleitið?!

Nei, ég er sá sem var að pússa skóna hans... karlgreyið virðist hafa ælt obbulítið...

‹Grípur um kvið sér, leggst í fósturstellingu á jörðina og veltist um, emjandi af hlátri›

Ég er að bölva vísindaferð sem féll niður.
Er engu að síður að hugsa um að kíkja út á föstudagskvöldið - jafnvl þótt ég þurfi að borga fyrir það sjálf.
Ég mun alveg bókað eiga það skilið eftir leiðinlega ritgerðarvinnu allan morgundaginn og föstudaginn.