Þitt er brosið undurblítt [Snupr: Þitt er undur- brosið -blítt. Hlebbi.]
og brjóstin stinn og fögur,
ég skaut þitt skoða blautt og hlýtt [Snupr: Ég skautið blauta skoða hlýtt. Hlebbi.]
í skúrnum klukkan fjögur.

[Ekki báða stuðla á lágkveðum. Gæta fjarlægðar seinni stuðuls frá höfuðstaf.]

Fjögur augu undur tvö
ákaft gerist það hitt,
Leikur áfram lota sjö
leikur bætir geð þitt.

Berar dömur ber nú að
ber ég þær nú saman,
Með þeim fer ég ber í bað
bráðum verður gaman.

Gaman er í görn vera glenntur lengi.
Einkum fyrir unga drengi.
limur minn þá lafir varla lengi
djöfull góðan drátt ég fengi.

Heill á geði held ég seint
Hlebbi muni teljast

‹Heldur að hér hafi menn lent í þráðavillt. › ‹Deilir ekki við dómarann›

Heill á geði held ég seint
Hlebbi muni teljast
Hefur þessi gaur nú gleymt?
Getur hann ei betur reynt?

drengi hef ég löngum legið
litla jafnt sem feita
en af mér hefur heldur dregið
- nú hallast ég til geita

Geitur með sitt brúar brölt
brekkan þar er grænni,
Sjá má Kiða Kið við rölt
kemst í máltíð vænni.

Lagað.

Ég virðist örlítið ruglaðri í dag en gengur og gerist

Geitur mér ei gagnast lengur
gyltu feita þarf að fá
síðan ég var saklaus drengur
svínin hef ég elskað já

Þar sem offari var eitthvað tæpur á hrynjandi í 1. línu tek ég þráð frá Mussa.

„Já“ og „Guð“ og „Jesús minn“
jarma þær og gala
þegar gamli gaurinn minn
greddu nær að svala

Svalur kallinn sveiflar búk
svingar milli læra.
Upp svo kemst á Unaðshnjúk
Ó hve frú er limamjúk.

Limamjúk og lostafyllt
ljúf til geðs - og fríð.
Notadrjúg og nokkuð villt
- nú ég henni ríð.

Jú, hún er hér:

ríð ég henni, riðlast mjög
rangalana finn ég
en legg ég aldrei að því drög
að aka fái' hún minn veg

Endurröðun:

Vegur Milli-Læraleið
ljúf er víst og nokkuð greið
þó að hún sé blíð og blaut
böllurinn ei útúr flaut.

Flaut úr píku froða slík
að fylltist víkin bláa ,
Koppi lík og kostarík
kuntan svíkur fáa.

flaut úr hennar físu gall
og fnykur - déskoti súr
en þar sem ég var kræfur kall
ég klæddi mig bara úr

Of seinn.

fáar á ég eiginkonur
enga, þér að segja
því vil gjarnan þína, sonur
á þúsund krónur leigja

Leigan er víst grjón og gull
og gylta fjagra vetra,
fimmtán gærur, fögur ull
og fjórtán lítrar gambrasull.

Frussar hér og fretar þar
ferlegur sá háttur,
Vinur fær sér vín á bar
við það er hann sáttur.

Sátt ég var og sæl með flest,
sundurriðið var mér.
Píku, munn og rass í rest,
reyndar kann því allra best.