Lítið er þetta lága sker,
ljúf og fögur eyja.
Engann höfum einkaher
engin stríð að þreyja.
Þreija við þurfum annað stríð
því er ver og miður,
kindur út 'í kólguhríð
karlar, reka niður.
Niður af fjöllunum förum við geyst
fagnandi eltum við hrúta
Þó fækki víst rollunum fátt hefur breyst
fegnir við teygum þar kúta
Kúta eina eitthundrað
á jeg leit hjer austan borgar
kindur höfðu hált hundrað
herlegheitin einginn torgar
Kútinn í kveðinn
karl var
Frosinn hann freðinn
fans bar
Úbss ég var of seinn að sjá að ég var of seinn.
Barinn er búlla og hola
bölvað lastabæli.
Hvað dugir að væla og vola
um vinina mína og hæli?
Gætið keðju kappar, torgar mun vera næst.
Torgað hef ég trjónukrabba
tapír etið, kattaiður
en fúlu kvabbi kúkalabba
kem ég ekki niður.
Niður veginn nautna geng
nokkuð vel í glasi.
Kominn er í sprænuspreng
í spena djöfuls brasi.
Bras er það að búa til
braginn fylliraftur
Eitt ég veit þó varla skil
verður fátt eitt aftur
Aftur ég í úlpu fer,
ekkert lífsfró gefur.
Valdasjúkur vetur hér
völdin tekið hefur.
Hefur fyrir hundraðfalt
háttu sína borgað
Aleinum er alltaf kalt
argur ei fær orgað
Orgað gat minn granni í nótt
á gestkomandi píu.
Fái hann af því sárasótt,
sull og klamidíu.
Orgað gat hún Gunna hátt
í göngum upp á fjöllum,
fjekk í kofa kerling drátt
kát hjá sveinum öllum.
Vá dónaljóð hjá ykkur! Híhí...
Einu sinni átti ég hund
og fór með hann heim.
Hundurinn hann æfði sund.
Útum allan geim.
jeijj fyrsta ljóðið mitt.. liggaliggalái :D
of seinn.
Klamedíu kerling fjekk
klökug var að neðan,
Hrólfur sat á hvítum bekk
hjólgraður á meðan.
Hrökklast aftur á bak og hrasar við
Á meðan að þú meikar fés
mun ég bland'í glasið.
Þetta "lúkk" er ljótt og spes
látt'upp gamla fasið.
Fasið það ér ferlegt mjög
fumandi og skrítið,
kerlingin er körg og rög
að klæða sig í bítið.
Í bítið rís úr rekkjunni
ræsi nýja skruggu
Snarast um á snekkjunni
snöggt á kerru duggu