pottum í ég seyði súpu
sullið þarf að beisla
ó ef bara ætti rjúpu
yrði boðleg veisla
Í veislu góða viljum bjóða
og vini vora hylla
Mávasúpu munum sjóða
magann skulum fylla
Fylla fulla kall'ei má
Fúll á móti kallar
Hallast dallur hafi á
Halla drullumallar
Drullumallar Davíð feitt í dægurþrasi,
kátur mjög og frjáls í fasi
fái hann að vera í glasi.
Glasi lyftir geðið hátt
glöggið tæmir fljótt
Hellt á ný og hlegið dátt
heila jólanótt
Jólanótt ég jafnan ligg
jórtrandi með glotti,
eflandi mitt sálarsigg
svanna undir totti.
Totti hitti tuðru vel.
Tapi forðar stóru.
Í hár sitt bar hann gel.
Og hamast svo á Dóru.
Dóru er dágott að þekkja
dýrindis moldrík og ekkja
svo veitir hún vel
vín, mat og kel
Dóru er dýrindis rekkja.
Brun-Dagný brekkunni í
byltuna tók
Riðum við rekkjunni í
reyktum svo smók
smók og kókið kætir
kýs þó heldur malt
búkinn sullið bætir
brúnt og jökulkalt
‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›
Jökulkalt og brúnt
bætir sullið búkinn
Ef maltið væri grænt
gæti ég gulu sprænt
sprænt er hlandi, spörðum gotið
spræt er blandið, hvar er flotið
allt er fjandi orðið rotið
ekki landa fæ ég notið
Sveittur hamast, sé þó til
sífells ama flíkin.
Fer þá gaman fyrir bý
fjandans drama-tíkin.
Þér eruð tæpast að tala
um teygða nefið á mér.
Ég er með horn bæð´ og hala
hófa og klauf líka ber.
Ber í draum á baggalút
birtist ég, séð.
Kveðið ykkur alla í kút
kona hefur, téð.
téður ormur ormlaug
í vill stinga sér,
graður með sinn gorm smaug
gumans nafur hér
‹Roðnar og flissar eins og smástelpa yfir bullinu í sjálfum sér›
Hér er mikið hreðjatal,
hleypur á tugum ballaval.
Af þessu varð Ormlaug gal
upp sinn glennir lærasal.