teiga rennur teikari
teymdur fast af skrjóði
eyðist lítill leikari
lengist slóð af blóði

Blóði drifin blikar slóð,
bjánanna sem ríkja.
Innan skamms mun íslensk þjóð,
eflaust betla og sníkja.

Sníkja gátum ekki eitt
annað stig í lokin
held að tékkar fái feitt
fýkur burtu hrokinn

Hrokinn er löstur ljótur,
lastanna verstur hann er.
Mikill er þess vegna þrjótur,
þinn einlægur; sem hann ber.

Ber okkur ekki, börnin góð
beztu hegðun sýna?
Yrkja fögur, lítil ljóð
en ljótum siðum týna.

Týna verður mér til tjóns,
tapsár alltaf verð ég.
Endurnýti pokann prjóns,
píur þegar serð ég.

Serð ég aðeins sómameyjar,
sinni mínum gestum.
Ríð ég út um allar Eyjar
en aldrei neinum hestum.

Hestum ríða bændur best
blindfullir við göngur.
Það var sem mér þótti verst
þegar upphófst söngur.

söngur fugla fagur er
fagra sumar daga
gæsir narta bláma ber
beljur jórt'í haga

haganlega höggvum vér
haug af vísnastyttum
fimir einnig fleytum hér
af fullum orðabyttum

Orðabyttur oft vér hittum
Einatt reynast illa þeir.
Skotin hittu stoð og styttu
stattu fastur elsku Geir.

raular aldýrt rímnastef
röskur hlewagastiR
óðs hér lætur aldrei slef
andans kvæðahestur

Labba þú nú kútur kær
komdu þér frá miðju.
Bolta þeytt'í netið nær
á nöskva sendu hryðju

Hryðjur á nöskva hananú
henda röskir kappar.
Svona er það seiseijú
slitnir þreyttir lappar.

Kveðist, á
-------------------------
Snígt hef ég kaffisopa
kanski líka bjór´
og vænann viskídropa
veistu hvað ég er stór?

[ósköp ætlar að ganga illa hjá þér krummo að komast inn í þráðinn, síðasta orð síðustu vísu var "lappar", orðið sem þú notar var síðasta orð í vísu fyrir um sólarhing síðan - gengur vonandi betur næst. BP]

Lappa tel ég labbakúta
langar göngur þreyta
norðurhjara hjörðum lúta
hreina sinna leita

Leita ég blárra blóma
að binda þér kransagnótt.
Mun ég síðan með sóma
sænga hjá þér í nótt.

nóttin hefur kaldan kropp
karlinn það að flíka
þínum manndóm þar er flopp
þur er frosin píka