Dofa nokkrum finn ég fyrir, fremst í nefi
sem ég í koppi hvers manns hefi.
Hefist ekki hafraklattinn held ég bara
oní fjöru og fæ mér þara.
Þaraláturs- þykir mönnum þarfur -fjörður.
Örna- skal þar -gangur gjörður.
Gjörður var á góðu þingi grautarpottur.
Síðar var þar þveginn þvottur.
Þvottavélin þvær ei lengur, þvott af yður.
Loksins störf hún lagði niður.
Niður lagðist næstum því sá netti þráður.
Þú skalt yrkja óðinn, bráður.
Bráður hef ég bundið skó á báðum fótum...
... saman. Gróf í sárum ljótum.
Ljótum konum leiðist mest að líta sína
spegilmynd, þá margar hrína.
Hrína svín og hneggja sumir hestar þegar
lenda þeir í villum vegar.
Á vegagerðaverkamenn á Víkurheiði
sótti bæði svefn og leiði.
Leiðitama leiðtoga í litlum ríkjum
ætla ég við öll nú svíkjum.
Svíkjum ekki sjálfa okkur. Sigmund styðjum.
Fyrir honum bænir biðjum.
Biðjum við um borgarstjórn sem bognar ekki,
rífur af sér ríkishlekki.
Hlekkir okkar hugarfars þeir hamla mikið;
heldur meir en hass og spikið.
Spikið hristi, spikk þá verð og span að lokum.
Hætti að klæðast kjólapokum.
Kjólapokum klæðast prestar kvöldin löngu.
Undirfötin eiga þröngu.
Þröngu kjörin, þrælalánin, þarfir vímu.
Við þessa djöfla þreytti glímu.
Glímutökin gagnast þeim sem gjarnan vilja
ganga hólm og glaðir skilja.