Bólfarir nú bíđa skulu betri tíma
Rúm ţá skekur rekkjuglíma
Glímuhvíld viđ kveđskapinn er kláruđ núna,
ég endurheimt hef á mér trúna.
Trúin getur fjöllin flutt međ fögru lífi
Áfram hjá ţér andinn svífi
Svífi ţrestir sama hring hjá sveigđu limi,
býst ég viđ ađ brátt ţá svimi.
Svimi klagar karla ef af krafti ţamba
Strákar oft a stútinn ramba
Ramba sumir rétt á gat, međ reistann makka.
Láta síđan fljóđiđ flakka.
Flakka hér um ljóđalönd, látlaust yrkja
hagmćlt fólk og stöku styrkja
Styrkja máttu mig og líka marga fleiri.
Gef oss fé og gnótt af leiri.
Leirburđur er létt eitt verk og löđurmannlegt.
Ţess er dćmi ţetta sannlegt.
Sannlega ég segi ykkur sögu mína:
Aldregi ég komst til Kína.
Kína, Norđur-Kórea og Kambodsía
verkafólk sitt flá og rýja.
Rýjan mín er reglulega rúmgóđ dula.
Henni einkast ţessi ţula.
Ţulan stutt er, ţykir fremur ţurr ađ efni.
Stareynd ţessa nauđug nefni.
Nefnifall ég notast viđ er neyđin kallar.
Önnur föll ef á mig hallar.
Hallargarđinn hef ég gist um heitar nćtur.
Eftir drykkju svefn er sćtur.
Sćtur ertu sonur minn í svefni djúpum.
Daginn nú međ draumi hjúpum.
Hjúpum okkar hold međ sömu húđ og forđum,
en vit og hugarheim međ orđum.
Orđum ţeim sem útdeilt hefur Óli 'seti
ćtla skal ađ einhver meti.