Randaveitir rís nú hátt,
rjóður eins og nabbi.
Sjá, mér verður sáðlát brátt,
segir Barbapabbi.

Pabbi Herbjörns, Hafralón,
hefði forðum daga
átt að verjast vífsins bón,
verju ella laga

Laga má ég ljóðagerð,
lýðinn má ei særa.
Forðast deilur víst ég verð
og velsæmi að læra.

Læra vil ég leggjabrögð.
Lærin sundur skilja.
Lærdóm skilja lítil flögð.
Láta að mínum vilja.

Vilja margar verma ból
voffa litlar tíkur
loðnar og með leðuról
- lærdóms er hann ríkur.

Ríkur sit ég í ranni feðra
raka mér fé með lúkunum.
Aurarnir nýtast mér vel í neðra
í nákaldri vist með púkunum.

Púkum verður varla kalt
vindar gnauða ský um
lánið er í efra valt
englar niður flýjum

Flýjum hæð og fjallið á,
forðum vorri tóru.
Lífið mun vort lengjast þá
líkt og strý á hóru.

Hóru strýið HELD ég sé
höddum öðrum síðra.
Nær það oft frá hnakka að hné,
hnátum atlotsblíðra.

(Án þess að ég hafi nokkra einustu hugmynd um það. Ég hef bara ekki kynnt mér það. ALDREI!!!)

Atlotsblíðra amors sprund
ég vil slíðra brandinn.
Þar er síðra að svekkja hund.
þann er lýðum stytti stund.

"Stund" á endar kvæðið klént
kjöltu- eftir rakkann.
Huxaðu áður en hendinn'er rennt
hægt á enter-takkann.

Enter-takkann ýtum á,
æða ljóð um víra.
Kætist ekki kappinn þá
með kenninafnið Lyra.

Lyra yfir ljóði stundi
leiddist hringhend stikluvik
stuðlað vék að vísnahundi
víða finnast skammarstrik

Skammarstrik barbapápa pen
pældu í því rakki:
Yrkir einsog Einar Ben
en er bara krakki :-)

Krakki hef ég kargur neitað
kókaíni og hassi.
Af því sjálfur ekki veit hvað
endastakkst úr rassi.
‹Aðeins skárri svona?›

Rassi sat í stofunni
var að kyssa stólinn
Dreymdi hann á þotunni
á hraðleið niður hólinn

hólinn fer að fenna á
fúlna grundir
gerum okkur glaðir þá
góðar stundir

Stundir góðar stangast á
steypast óðum niður.
Gæfuhljóðin gefur þá
gamall ljóðasmiður.

Ég hafði náð að klastra öðru saman ekki jafngóðu:

Stundir góðar glaðir þá
gerum okkur.
Fagrar grundir fennir á,
fúlnar sokkur.