Mér um hug og hjartarætur
heimþráin
liggur, svo ei svellir fætur
sveimþráin.
Þrái ég þig, þú ert minn
og þráir mig
Elsku besti Upprifinn
ég elska þig
Þig ég hitti helst til sjaldan
hjartans ló.
Þig nú lemur ljóta aldan
læsir kló.
Klósettið mig kætir oft
er kúka ég
Ýti ég þar saurnum soft
mjög sjúkan veg.
Vegur lá um allar áttir,
einhvers til.
Héðan allir hlaupa sáttir.
Hér um bil.
Billi, hann er bil í haus
en bestur þó.
við alla villu er hann laus.
Og einnig Pó.
Pólverjar með pí og kurt
puðrast burt
og við sem báðum Varsjár-durt
að vera um kjurt.
Völd ég hef, það viðurkenni.
Vandasamt.
Engu dutli og drolli nenni,
það dugar skammt.
Oft á tíðum hugan hrellir
hríðin svört.
Líka þegar kaldir kvellir
koma ört.
Skammgott ráð það skelfing er
í skó að pissa.
Oft hún verður á þó mér
sú ógnarskyssa.
Uppfært (sjá athugasemd WG héraðneðan).
Skammt mun duga, skítt það er,
skóm í piss.
Oft hún verður á þó mér,
-a sú skyss-.
Skammgott ráð það skelfing er
í skó að pissa.
Oft hún verður á þó mér,
sú ógnarskyssa.
Er þetta ekki úrkast frekar en dverghenda?
Skyssa ein er ógurleg
en oftast þó
gleymi mér og geri ég
eitt gat í skó.
Skóna marga skælt ég hef
er skunda ég
vetrarköld og vont með kvef
til vinnu, treg.
Hér þarf að líma saman til að halda þræði...
Kjurt nú látum kóngafólk
og krepputal
Ryðgaðan upp rífum hólk
og rýmum sal
Tregan smæling smjöðrum við
og smyrjum kal
Stóran núna strjúkum kvið
og stímum sal.
Salvör beit í súkkulaði
svöng hún var.
Svo hún át það upp með hraði,
allt hvarf þar.
Þar sem eignin auman grætir
eitt sinn bjó
Þar sem frostið funa mætir
finn ég ró.
Rófan mín er ríkulega
röndum skreytt.
Eiginlega allavega
yfirleitt.
Yfirleitt ég ek mjög greitt,
því ey skal breytt.
Aldrey neitt fæ buxur bleytt
né börnin deytt.