Forseta í feiknastuði
finnst hann vera næstur guði
eins og aðrir skreið úr skuði
skítalarfur andskotans
aldrei kemst það kóð til manns
reiknar fastlega með því að verða skipaður ráðherra landráða strax í dag
Upprifinn er undragaur
ullugulur spassi
Endalaust hann etur saur
ef útúr Fuckovs rassi.
Setjast vilji sófa í
segi ég án lyga,
eigi Nermal neitar því
að nota þurfi stiga.
Lærða oftast líta má
láréttan af drykkju
gerpið þó í gær ég sá
gamna sér með bykkju.
Vímus hefur vænan böll
viðsnúinn við hupp
oftast heyrast hlátrarsköll
honum nær ei upp.
Kveldúlfi ég kenna vil
kjaftinum að loka
óbermið ég tuska til
treð í ruslapoka.
Ég sé að sumir hafa ekki heyrt sannleikann og skal ég reyna að bæta úr því.
Slík er fólska Dordinguls
að Djöfsa óglatt verður
hugur þessa horvinguls
er hættulega gerður.
Hvert sem ég lít aðeins skítuga skúrka
skríðandi, ælandi, mígandi sé
verst í þeim hópi er gasprandi gúrka
gerðu það fyrir mig taktu þér hlé.
Sóðalegur sóðakjaftur
sullar glundri í
Lútsins fúli fylliraftur
fullur Vímus æ og sí
Vladimir hér froðufellir
firrtur allri vitglóru
paranojd er Póahrellir
perrinn át jú smithóru
Ég veit ekki hvort þetta er hól eða níð... hehe:
Vímus innum varirnar
vætir sínar kverkar.
Spólar af sér spjarirnar
er sparistellið verkar.
Verkar stellið, visið smátt,
vesæll, ákaft togar.
Reynir þar til holdið hrátt
og hendur fara'ð loga.
Skemmtileg tilhugsun strákar?
Klámfengið eitt kvenfólk sá
kvað það nokkuð hróðugt.
Hryssingslegt og hresst að sjá
heitir stúlkið blóðugt.
Blóðugt fær þetta hugljúfa ljóð
Úldin blóðug útferð þín
allt er hér að kæfa
fnykur þessi svæfir svín
svitakleprutæfa.
Vímus, druslan, á dópsins valdi
djöflum haldinn, illa kvalinn
lendir hann í laga haldi
leggst þá niður visinn „halinn“
Skabbi þykist skárri mörgum
skömm að ryðja burt hans vörnum:
fleygir stundum fram af björgum
fleiri hundruð ungabörnum
Ekkert er mér ómögulegt
alla hluti getum vér
yður þjakar efalaust sekt
ekkert gott kemur frá þér
Húmbaba leiðan hefur sið
hann oft á tíðum bullar,
hósta ropar rekur við
ræskir sig og drullar.