Þessi er nú ekkert sérlega vel ort hjá okkur, sýnist mér. Ef ég skil hljóðfallið rétt, er stuðlasetningin feitletruð hjá mér að neðan. En hvað um það...

Einum fátt eitt segir af
einkum snemma morguns
Hann sér hendir í jökulhaf
hikar ekki - á bólakaf

Stikluvik þar sem morguns er afskaplega erfitt rímorð.

Má ekki alveg sætta sig við hana svona?

Einum fátt eitt segir af
einkum snemma morguns
Sér í hendir jökulhaf
hikar ekki - á bólakaf

..........frekar tíðindalítill morgun, ekki satt.

Þetta er ekki fráleitt - og datt mér það raunar í hug, en þá er áhersla á "af" í fyrstu línu, ekki satt - mér finnst það ofstuðlun, en vera má að svo sé ekki þar sem stuðlað er með "ei" einvörðungu. Þá yrði hljóðfallið í 3ju línu ekki þjált í þessu samhengi. En það er bara mín skoðun - ég ætlaði alls ekki að gera neitt mál úr þessu. ‹Glottir eins og fífl›

Næsta:
"Pabbi, guma gefðu mig!"

"Pabbi, guma gefðu mig!
og gerð´upp heimamundinn"

„Pabbi, guma gefðu mig!
úr greddu er að springa!!“

Ojæja.

Pabbi, guma gefðu mig!
og gerð´upp heimamundinn.
Hann þarf að geta þrifið sig

Pabbi, guma gefðu mig!
og gerð´upp heimamundinn.
Hann þarf að geta þrifið sig
þvottabjörn og hundinn

Nú blása vindar bliðir

Nú blása vindar blíðir
ég bljúgur höfði drýp

Nú blása vindar blíðir
ég bljúgur höfði drýp
Að mér sá um síðir

Nú blása vindar blíðir
ég bljúgur höfði drýp
Að mér sá um síðir
nú sífellt bið og krýp

Orðið heldur væmið - hvar er hlewagastiR?

Sú er eftirsjónin

Sú er eftirsjónin
er sómamanni ber

Sú er eftirsjónin
er sómamanni ber
því úti ráfar róninn

Sú er eftirsjónin
er sómamanni ber
því úti ráfar róninn
röflar og barmar sér.

Barmar sér því barminn ekki

Barmar sér því barminn ekki
ber sem áður fyrr

Barmar sér því barminn ekki
ber sem áður fyrr
Hlammar sér á Hlemmtorgsbekki
Meiri leirinn var þessi lína hjá mér. ‹Dæsir›

Barmar sér því barminn ekki
ber sem áður fyrr
Hlammar sér á Hlemmtorgsbekki
hljóð og fær sér skyr

.
Líkur sækir líkan heim

Líkur sækir líkan heim
lengi spila kana