Hér mun ég reyna að setja daglega glóðvolga vísu eftir mig. Ég vona að fleiri geri það sama.
Stjórnin hefur höfuð tvö,
hún er völt á stóli.
Þetta ljóð frá A til Ö
orti ég á hjóli.
Best að halda þræði, en nú kemur vísa dagsins, önnur í röðinni, og hefur ekki fallið niður frá stofnun þráðarins. Vísan í dag tekur mið af veðurfarinu góða.
Fagnar degi foldar skart
og fer á stjá í einum rykk.
Æðislega er Esjan smart
en Akrafjallið dáldið sikk.
Þá kemur loksins vísa dagsins. Hún er léleg, því miður, en slíkar afurðir geta alltaf lekið úr ölkærum mönnum.
Ég hreyfi hvorki legg né lið,
læt í ekkert skína
þegar drósir dúlla við
dekurrófu mína.
þetta er ekki ósnotur hugmynd, best að gera vísu dagsins fyrir mína parta.
Laugardagur ljós og fagur
leiðist út í geim
styrkist hagur sting ei ragur
staupi'að munni heim
Býsn ég drekk af bjór í næði,
Björk á fóninn set,
en hvað ég geri öls í æði
aldrei munað get.
seisei nú er sunnudagur
sopið var úr skál í gær
minnið lúið maginn svagur
maður varð af landa ær
vísu dagsins sendir senn
Sæmi Fróði
kyrja allir kátir menn
við kvæðaljóði
Smá morgun stemm(n)ing í dag:
Þegar klukkan hringdi hátt
húmið var á burtu.
Fékk ég mér þá fínan drátt,
fór svo beint í sturtu.
Vænn er dagur, vænt er geð
vænt er kaffið ramma
vænt er dagsins vinnustreð
vænn ég áfram gjamma
Mánudagur mæðufullur
miðlar vætunni
andans vex því óðar sullur
eyðir glætunni
Vísur daganna vappa á hæðunum
vel gerðar klappa þær afdalalæðunum.
Ég brosi nú breitt og hef gaman af gæðunum
glaður og sæll yfir Bölverks-kvæðunum.
Hópist saman himni á
hrikalega myglugrá
skýin býsna blaut að sjá,
búast má við regni þá.
Ansi var þetta lélegt hjá mér, því hef ég eytt því.
Sálma dagsins vísast vjer
vildum hafa kveðið
að birta kvæðið bara hjer
bætir mikið geðið
skelfilegur skýjahnaus
skjótt af himni greiðist
Þriðjudagur þrautalaus
þægilega eyðist
Þriðjudagur þrautarganga
þorna upp þann daginn langa
Tölvu fyrir framan hanga
finnst mér betra út að spranga
Setjist fyrir sólu ský,
sortni jörð í hasti
tryllist margur maður í
móðursýkiskasti.
Er í fjarskakistan að því er virðist:
keyrsla lífsins, ljúft en bratt
líð ég því um dragið
dagar lifna, líða hratt
ljúft er ferðalagið