Mér áskotnuðust nýlega þær upplýsingar frá síðunni minn hérna á Baggalút (megi hann ávallt lifa) að ég á eftir tuttugu innlegg í hundrað innlegg.
Nú, þá fór ég einnig að vleta fyrir mér, hvort ég ætti ekki einfaldlega að búa til þráð og skrifa þar tuttugu sinnum þangað til að þessu takmarki mínu er náð, þ.e.a.s. að skrifa hundrað innlegg. Ég ætlaði upprunalega að telja bara niður í mínum eigins þræði, en svo sá ég að það hafði þegar verið gert af einhverjum á einhverjum öðrum þræði.
Þannig að ég komst að þeirri niðurstöðu að það að búa bara til minn eigins þráð og skrifa í hann tuttugu sinnum væri einfaldlega málið. Og þar sem ég legg sem mest upp á það að vanda þræðina mín sem mest ég má, þá ætla ég ekki að slá tilviljanakennt á lyklaborðið og ýta á senda tuttugu sinnum.

Með von um skilning og jákvæðar móttökur
Melli.

Jú, það ætti að vera sniðugt. Ekkert að baunagræðgi meðan þessir apakettir raða í leynisvæði eftir þeim.

‹Sendir nokkur innantóm innlegg›

Eða bara ekki.

Ég hugsa að ég byrji á að segja frá afdrifum mínum þegar ég var einungis ungur að aldri. Þá var ég glaður lítill strákur, sem hoppaði um vegi og dali Íslensku náttúrunnar. Ég var með besta vin minn við hönd, sem þá var mín hægri hendi, og skoppaði um alsæll.
Mér kemur helst til minnis sú stund er ég eignaðist fyrsta gítarinn minn. Ég vissi það ekki þá, en sá gítar átti eftir að þjóna mér lengi vel í marga áratugi. Hann var fyrsta hljóðfærið sem ég hafði nokkurntímann eignast, og hann var alveg brjálaður. Nælon strengir, 6 talsins, prýddu hálsinn bæði að ofan og neðan, sem og fyrir miðju. Hann var fallega ljós brúnn, svartur að aftan og á hálsi, með lakk bæði ofan á og undir gítarnum sjálfum. Hann kostaði 6000 krónur þá, og kostar enn. Eftir að mér hafði áskotnast hann, sá ég mig tilneyddann til þess að kaupa mér tösku utan um þennan gítar sem hafði orðið á mínum vegi. Taskan sú kostaði 10.000 krónur, og gerir það einnig enn.
Gítarinn minn er rispaður, að ofan, neðan og undan.

eða bara ekki hvað?

sextán eftir eftir þetta

Gamli Steinhaus var kallaður hershöfðingi í Nýja heiminum eitt sinn. Þú minnir mig á hann Melkorkur.

Ókei. Ég skal taka þessu sem hrósi. Og fyrst svo er, þakka þér kærlega. Ég skal segja eitthvað fallegt um þig núna strax eftir þetta.

Skeggið þitt rétt undir nefinu þínu rétt fyrir ofan munninn þinn er gríðarlega fallegt.

ókei, 2 eftir eftir þetta

ég mun hérmeð slá tilviljanakennt á lyklaborðið mitt, níu sinnum. Ég mun gera það standandi, og ég mun láta á einhverja tónlist til þess að byggja upp stemminguna. Ég myndi biðja um tillögur, en ég sagðist ætla að gera þetta hérmeð, þannig að ég læt vaða.

g 7ujmty7åzcdm3ewsjmnrtgjkaf

Aha! Hér er kominn lykillinn að kústaskáp Kommúnustaflokksins... ‹Þýtur í burtu með upplýsinganar að næstu ljósritunarvél›

Ertu viss? Gæti þetta ekki verið nasahár... Ég get ekki séð hvar þetta endar eða byrjar...

Þetta myndi vera innlegg númer 5004 hjá mér.... tók ekki eftir því fyrr en of seint að ég væri komin yfir 5000 innleggja múrinn. Það skeði ekkert. Engin óvænt leynisvæði opnuðust, engin flugeldasýning, engar automatískar hamingju óskir frá ritstjórn, ekkert.

Ég stofna bara þráð þegar ég kemst yfir 6000.... eða þegar ég kemst yfir Skabba....
‹Ljómar upp›

Hvort ætli verði á undan?

Þetta er ekki venjuleg munnræpa. Gerðu það elsku frænka, segðu mér hvaða lyf þú tekur!

Allt í lagi... þetta átti ég skilið ‹Flissar›
Ég meinti nú í innleggjafjölda ‹Blikkar Hexíu›

Listinn er svo langur elsku frændi að ég veit varla hvar ég á að byrja, c-vítamín og aspartam eru sennilega stæðsti hluti lyfjabúrsins hjá mér....
‹blístrar sakleysislega og horfir upp í loftið›