Í einni af fornaldarsögum Norðurlanda er finngálkni lýst ágætlega. Þar segir af konu sem breytist í finngálkn:
Þá var hún orðin að finngálkni, er hún maður að sjá upp til höfuðsins en dýr niður og hefur furðulega stórar klær og geysilegan hala.
Í fyrra bindi leiklistarsögu Sveins Einarssonar er ítarleg umfjöllun um svonefndan finngálknsleik sem einnig var nefndur þingálpsleikur og virðist eitthvað hafa verið stundaður hér á land. Ein lýsing á leiknum er á þessa leið:
Þingálpn er ein machina í jólaleik; so kalla þeir það, en ekki fingálpn; er maður monstrosè út klæddur, gengur so að segja á fjórum fótum.
Leikurinn virðist hafa farið þannig fram að finngálknið gerði aðsúg að áhorfendum, reyndi að fara upp undir kvenfólkið og var síðan rekið út af karlmönnum sömu leið og það kom.
Í íslenskri þjóðtrú er orðið finngálkn haft um afkvæmi tófu og kattar.
Hvað segiði um að fara í Finngálknaleik?
Rarr
Afar fróðlegur texti hjá þér Frelli.
Þyrftum við ekki að hafa fleiri konur hérna ef við ætlum í Finngálknaleik?
Ég er með poka af Englum ef í harðbakkann slær
Nú er bara að safna öllum kvennsniftum á Baggalút í beina röð á fjórum fótum.
Ég legg til að Finngálkn verði framvegis eingöngu notað yfir afkvæmi högna og tófu en risaeðlan verði framvegis kölluð Gírafeðla.
-
Sammála Limbra í þessu. Leiðinlegt að risaeðla skyldi rugla alla í ríminu í sambandi við þetta ágæta orð finngálkn.
Finngálkn mun, hér í sveit, aðeins vera notað um haltar beljuskjátur. Á hinn boginn litið kærum vér sveitungar okkur eigi hót um eðlur, hvað þá gírafeðlur. Sagt er að þær séu áfjáðar á túnin og leggist á sauðfé. Það viljum vér eigi. Vér mótmælum allir....þrír.
Mótmæli skráð í bók
...
bók týnist
Sorpa skilar mótmælabók hinni miklu í Þjóðmenningarhúsið þar er hún liggur nú í allra ásjónu[/quote]
Rekst á Þjóðmenningarhúsið
Í minni sveit var orðið finngálkn haft um hinn risavaxna hænsnfugl kalkún. Þar var reyndar einnig talað um íslensku hænuna sem skíthoppara og var hún eigi talin til matvæla.
Það hefur breyst.[Gefur frá sér vellíðunarstunu og ropar
Þetta orð rakst ég fyrst á í bók eftir Dóra Lax (Sjálfdautt fólk). Finngálkn er einhverskonar kentár, að hálfu klaufdýr og hálfur maður/kona. En jú ég hef þurft að þræða marga pilsfaldanna með tilheyrandi óþef.
Finngálkn er einhverskonar kentár, að hálfu klaufdýr og hálfur maður/kona.
Hvers vegna lítur þú þá út eins og api?
Finngálkn er einhverskonar kentár, að hálfu klaufdýr og hálfur maður/kona.
Hvers vegna lítur þú þá út eins og api?
Þér ferst nú ekki að tala - skeggapi!
Þér ferst nú ekki að tala - skeggapi!
Meintirðu ekki „Þér ferst nú að tala um apa - skeggapi!“?