Geir og Finnur fóru heim,
að fá sér mjólk í bolla.
Var þá mikið brugðið þeim,
Í bollanum var rolla.

Þegar rollan fór á braut
og Finnur fór að reika.
Féll honum leikjatölva í skaut.
Fór hann strax að leika

Meðan Finnur lék sér að,
fór Geiri beint að elda.
Fannst honum mikið gaman það.
Finnur var í Zelda

Geir og Finnur ruku af stað,
að finna rolluna góðu.
En þegar hlöðu komið var að,
fundu þeir rolluna óðu.

Var þeim mikið brugðið þá,
er rollan fór að skjóta.
Strax þeim mikið lá þá á,
tóku strax til fóta.

Meðan á miklum hlaupum stóð,
sáu þeir gamla húsið.
Á eftir þeim var rollan óð
og rændi allt búsið.

Þegar drengirnir komu inn
fóru þeir beint að drolla.
Fékk Geiri þá kinnhest beint á kinn.
Var það rolla í bolla

Var þá mikið fagnað, vel
er rollan kom í leitir,
var Geir og Finn ekki um sel.
Óð Rolla af hárið reitir.

Finnur fór að leika sér,
í tölvunni sinni fínu.
En Geiri stoppaði ekki hér,
fór að hitta Stínu.

Bollarollan fór á beit
og lamdi rolluna óðu,
Hitti sæta kvenkyns geit.
Var samband þeirra í góðu

Geir og Finnur fylgdust með
bollarollu hussla.
Óða rollan kom með reð
til að valda usla

Rolla í bolla varðist vel
er óða rollan barðist
"bollageitur þér ég el"
mælti hún og marðist

Geitarstelpan horfði á
er rollustríðið gerðist
"núna mun ég þér ná"
sagði óða rollan og ærðist.

Bollarollu fannst nú sem
hún væri lífi sínu að týna
"óðu rolluna ég aldrei hem"
hún var farin að hrýna.

Sverð og brynju tók þá Geir
mót óðu rollunni stefndi,
lamdi hana eins og leir,
til mótmæla hún efndi

Eftir þetta mikla stríð,
gengu þau í húsið.
Geitin var þá rosa fríð
endurheimtu búsið

Bollarolla og geitin fríð
áttu góða ævi.
Var mikil bollageitarhríð
sem fluttu öll til sævi

Geir og Finnur fluttu burt
að finna fjarlæg lönd.
Ættleiddu þeir þar lítinn surt
sem vantaði eina hönd.

Nú er þessi ríma öll,
en leggið hana á minnið.
Þið megið reka upp hlátrasköll.
Kveð ég nú að sinni

reynið nú við 20 erindi! (þetta eru 19)
Engin frændaljóð hér, bölvaður óþjóðakveðskapur.

Þetta verður ekki toppað (og ennþá síður botnað).

Óstuðlað, ótaktfest, óskemmtilegt.

Mér þykir nokkuð skýrt að höfundur hefur annaðhvort verið óskilgetin eða andsetinn, nema um hvortveggja sé að ræða.

Sjálfsvísun krefur þennan siltbotn um að vera ekki til. En það verður víst bara að hafa það. Það er ekki endalaust hægt að vera samkvæmur sjálfum sér. Það er meira að segja erfitt í smáskömmtum. Æh, þetta líf. Osvei.

Illa kveðið, lélegt ljóð
farðu bara að sofa
í haus þínum eflaust eru hljóð
sem geðveiki þína lofa.

of langt, nenni ekki að lesa

Greinilega finnst þér gott,
gagnrýna menn og þræta.
Vísan þykir mér vera flott,
vissulega mæti samt bæta.

kannski vantar allar bóklega reglufærni í þetta... en mér finnst þetta samt gott ljóð, ljúft og þjált að lesa. ‹Starir þegjandi út í loftið›

Er þú þessa vísu lest
hafðu þá í huga
að að ekki ég nenni að vanda mig
við mitt rím eða stuðla ‹Starir þegjandi út í loftið›

Svo fara rollurnar
og Finnur og Geir
að sofa. Detta oní dollurnar
báðir tveir.