Núna er ég að lesa Meeting the Shadow, samansafn ritgerða og pistla eftir ýmsa höfunda (sem ég hef verið alltof lengi að klára), sem og Modern Man In Search of a Soul, sem er samansafn ritgerða og pistla eftir Carl Gustav Jung.
Ég er líka að lesa Hr. Pratchett ...
...Equal Rites nánar tiltekið. ‹Ljómar upp›
Spaðafimma!
Ég er líka að lesa Hr. Pratchett ...
...Equal Rites nánar tiltekið. ‹Ljómar upp›
Hún er uppáhalds enn sem komið er!
Ég erað lesa bók um nýa lödöse
Mig langar að lesa bók um vyrkjanaframkvæmdir og göfuga frumkvöðla sem án nokkurra hugsunnar um eiginn vinning gefa kost á sér sem hetjuhetjur í grímubúning og lækki skattana og reddi jómfrúm úr klóm vondu mannanna
Vjer erum að lesa Flickan som lekte med elden (oss finnst í mörgum tilvikum skemmtilegast að lesa bækur á frummálinu).
Warhammer. Core Rulebook.
Nú er ég að lesa The Death of Bunny Munro eftir Nick Cave. Ein besta jólagjöfin í ár, af öllum hinum algjörlega ólöstuðum.
Matseðilinn minn fyrir heila viku, 21 diskur.. sem ég kann utanað og þarf að fara að versla í á morgun.‹Dæsir mæðulega og lítur út um gluggann›
Nú fer ég að lesa „Óþekktur hermaður“ eftir Vainö Linna.
ÞÞ Í forheimskunarlandi, eftir Petur nokkurn Gunnarsson sem hefur einhverra hluta vegna horn í síðu Þórbergs og véfengir fullmikið af eigin tilvísunum.
Grámosinn glóir, eftir Thor Vilhjálmsson. Ekki leiðinleg bók það. Það hryggir mig hinsvegar að kunna ekki sænsku nógu vel til að geta lesið hinar ýtarlegu náttúrulýsingar á því máli; þannig myndu þær ábyggilega renna hraðar í gegn.
Reyna að lesa danska þýðingu á Því eftir Stephen King. Milli þess glugga ég í Svejk. Verst að ég endist aldrei lengi við lestur þessa dagana.
og Grámosinn fokking Glóir er víst leiðinleg.
Cats owners manual, rit sem að margir kattaeigendur ættu að hafa í hillunni hjá sér.
The Portable Atheist ritstýrt af Christopher Hitchens og ÞÞ í fátæktarlandi e. Pétur Gunnarsson. Fyrir skemmstu kláraði ég svo aftur að renna í gegnum Death trilogíuna, þ.e. innan sömu spjalda gefnar út Mort, Reaper Man og Soul Music e. Pratchett.
Grámosinn glóir, eftir Thor Vilhjálmsson. Ekki leiðinleg bók það. Það hryggir mig hinsvegar að kunna ekki sænsku nógu vel til að geta lesið hinar ýtarlegu náttúrulýsingar á því máli; þannig myndu þær ábyggilega renna hraðar í gegn.
Verð að viðurkenna að Grámosann tel ég leiðinlegustu bók í minni eigu og þó víðar væri leitað. Annars er ég svo andlega hrumur að ég man ekki nafnið á bókinn sem ég er að staulast í gegn um, hvað þá nafn höfundarins. Kem þessum upplýsingum á framfæri við fyrsta tækifæri, enda veit ég að póar bíða í ofvæni....
Ég er enn að stauta mig í gegnum Snorra eftir Óskar Guðmundsson. Virkilega áhugaverð bók. Þeim sem finnast ráðamenn nútímans vera of tengdir innbyrðis ættu að lesa þessa bók.
Ég er lagstur í kellíngabókmenntir, nú les ég Hroka og hleypidóma e. Austen, á frummálinu þó.