Hann var alltaf eins og svelt svín
Eftir að hafa svelgt vín
Þá konurnar kleip hann
Í rassinn – svo greip hann
Í brjóstin - hann Boris Jeltsín.
Sveinninn hann Jeltsín var jóla
jók alloft grip innan kjóla
rússann hann sötrar
sjúkur þá nötrar
veikur í geði mun góla.
Þorgerður Katrín frá Þúfu
þráir enn stundirnar ljúfu
er svaf hún hjá Silla
Sæma og Villa
og gat ekki legið á grúfu.
Gísla Marteins geiflast kjaftur:
"Gamli-Villi bítt´ í þig raftur!"
Svo bölvar hann hátt
og hugsar margt flátt.
Og fær loks RÚV til að ráða sig. Aftur.
Af hverju er ekki búið að krýna Hlebba Limrukonung Baggalúts fyrir löngu síðan?
Limrukóngur lá á vefi
ljóðin kvað með sínu nefi
þrútinn, bólginn,
borðar tólgin,
saddur liggur limruhlewi
Í kirkjuna krakkarnir skálma
Og kyrja þar allskonar sálma
það er heilmikið stuð
að heyra um Guð,
úr stólnum hjá séra Pálma.
Tálar vil á draga drós
druslast um í hennar rós
í rassgatið reka
rauðan minn dreka
frygðin er fallegur feigðarós
Með orðin í limrum sér leikur
Ljóðvörður Hlebbi vor keikur
Hans rómaða rím
reyrt stuðla lím
Hvorki er rugl eða reykur
Úr lítið vill limrunni gera
lygar á borð fyrir bera
Það heigla er háttur
heimskunnar þáttur
Að ætla sér brag burtu skera
Núna ég segi þér Nafni
(þó náþefsins limrunnar hafni)
að helvíti gott
hiklaust er flott
að hafir þú nóg fyrir stafni
Þetta er auðvitað djókur. Bragarbót mun berast seinna í dag.
Ég er svo hræddur um að Nafni taki þetta óstinnt upp, svo hér kemur bragarbót:
Ég lofa nú limruna og Nafna
líku er saman að jafna
seint veit hvor meiri
en semji hann fleiri
sjá! þá mun tunga vor dafna
Hann Isak er öðlingsdrengur
oggupogg seinn eins og gengur
kvakandi kveður
kveifin því meður
Til vina hann varla telst lengur
Ég var í gær bara að grínast
gáska í nálegum tínast
Hann Ísak er æði
og öll hans kvæði
Skáld það er fegurst og fínast
Smaðrar nú smánaður Nafni
smeðjulætin svo dafni.
En Dobre dien!
því Dinesen
er hætt við að hólinu úr kafni.
tölu ég held nú um Hlewagest
(handklæðakoll sem um þrefar flest)
sá fúli fýr
(þó feikiskýr)
durtur á slavnesku slefar mest
Ná-lega fór nærri ýldu
nöldur í skáldi fýldu
Rím undir rós
reistir ei hrós
Hér dugar ei daður.......Kýldu!!
Hér skáldin þau skylmast af bræði
og skítköst stór myndast í næði
góður er nafni
þó Hlebba ég hafni
sem skáldi sem alltaf er æði
Blökkumann jafnað við jörðu
hefur járnkallinn Hlebbi með hörðu
ég heldur er hissa
á hausinn ég pissa
svo hlandfýlan reisi mér vörðu