Þú ert gull og gersemi Vlad. Nú tökum við upp ALFRELLISTRÚ!
Leyfum allt sem bannað er annarstaðar. Fer út í apótek til að kaupa rauðan fosfór fyrir Amp. gerðina Ljómar upp
ALFRELLISTRÚ!
Nú held ég að hann Frelli verði ánægður með þig!
Það er líka eins gott fyrir kvikindið. Annars breyti ég yfir í ALFRELLSISTRÚ!
Ég veit það ekki, kannski ALFRELLISFRÚ væri skárri kostur. En hvað veit ég?
En að hafa trú á frú?
Í fréttum Stöðvar dvö í kvöld (sem ég horfði á í fyrsta sinn á þessu ári, ef ekki lengur) var fjallað um skoðanakönnun um það hvort ÓRG ætti að segja af sér.
Þegar kom að því að fjalla nánar um skoðanirnar eftir hópum kom nokkurn veginn þetta:
Og þegar litið er til aldursskiptingar kemur í ljós að karlmenn vilja frekar að ÓRG segi af sér.
Enda er það ekkert skrítið, allir karlmenn eru ungir í anda á meðan við fraukurnar eru ellismellir, þetta eru splunkunýjar upplýsingar um muninn milli kynjanna og er Stöð dvö fyrstir til að nýta sér þetta í almennri umræðu.
Í nýlegri könnun Gallup, kom í ljós að 72% íslendinga voru með slökkt á símanum hjá sér eða ekki heima, 8% voru að drífa sig út og máttu ekki vera að því að svara spurningum, 7% sögðu spyrjandanum að fara til helvítis og restin voru einmanna karlmenn á fimmtugs aldri sem vildu bara spjalla...
Í leikritinu Íslandsklukkan segir Jón Grínvisensis eitthvað á þessa leið:
Abískúrr, Jón Marteinsson. Abískúrr.
Getur einhver (hlebbI?) komið með skýringu á þessu orði abískúrr fyrir mig?
Nú er ég búinn að vera í áströlsku kosningavökumatarboði.
Það var athyglisvert.
Aldrey þessu vant virðast ástralir þurfa að mynda samsteypustjórn.
Í hvaða steypustöð fæst samsteypa? Klórar sér huxandi í hnjónum
Ríkisstjórnarstöðinni auðvitað.
Mig rámar í umræður hér í Baggalútíu um að orðið kvæntur væri seinni tíma merkingarleysa. (Ég finn þó ekki þennan umræðuþráð núna.)
Nú var ég að prenta út glósur úr Gísla sögu Súrssonar fyrir dótturina, og á síðustu blaðsíðunni er þetta:
Það vissi ég fyrir löngu að ég var vel kvæntur en þó vissi ég eigi að ég væri svo vel kvæntur sem ég er.
Er þetta þá gamalt og rétt orð eftir allt saman?
Oss rámar einnig í þær umræður, og minnir oss, að vér höfum þátt í þeim tekið. Ef minnið svíkur oss eigi, var niðurstaða sú, að kvæntur væri seinni tíma vitleysa, en kvongaður upprunalegra og réttara. Þó þorum vér eigi að hengja oss upp á það. Hvað glósurnar varðar má benda á, að fyrir börn eru fornsögurnar oft leiðréttar upp á nútímastafsetningu og -orðfæri. Vér myndum jafnvel geta, að kvæntur í þessu samhengi sé eitt af þessum leiðréttingar-tilvikum.
Mig rámar í þessa umræðu þó ég muni ómögulega hvort ég tók þátt í henni sem ég þó hlýt að hafa gert, þegar tekið er tillit til alls sem er.
Mig rámar enn fremur í að umræðan hafi snúist um orðið giftur og að það orð hafi upprunalega aðeins verið notað um konur, því þær voru karlmönnum gefnar. Því sé ekki rétt að segja karlmenn vera gifta, heldur séu þeir kvæntir.
Nú á dögum jafnréttis kynhneigðanna hljóta konur að geta verið kvæntar og þá er spurningin hvort karlmenn hafi ekki verið gefnir hvor öðrum. Starir þegjandi út í loftið
Þér eruð vel gefnir.