Mér dettur í hug "Ó, bernsku vorrar athvarf Austurstræti" en finn ekkert nánar við það. Þó gæti þetta verið út kvæðinu...?
Ég syngja myndi alltaf ef ég gæti
með afskaplega fögrum róm;
Hver gengur þarna eftir Austurstræti
í ákaflega rauðum skóm?
Ég syngja myndi alltaf ef ég gæti
með afskaplega fögrum róm;
Hver gengur þarna eftir Austurstræti
í ákaflega rauðum skóm?
nagar sig í handarbökin
Þó hljóð ég geri með hrossabresti
og hamist við að forða mér,
Hér passar botn vísunnar e.t.v. betur en fyrriparturinn.
Þó hljóð ég geri með hrossabresti
og hamist við að forða mér;
(Þú komst í hlaðið á hvítum hesti
þú komst með vor í augum þér.)
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Boooring, ég hélt að hér væru rassamyndir af póum og píum og maður ætti að "geta botninn". Glottir eins og fífl
Boooring, ég hélt að hér væru rassamyndir af póum og píum og maður ætti að "geta botninn". Glottir eins og fífl
sparkar Hvæsa út
Laumast aftur inn, berar á sér botninn og "rassar" skrifborðið
Ótrúlega rauðum skóm Blöndungur. Ótrúlega. Annað er rétt.
Á Hvulli ekki réttinn?
Gaman að sjá þig aftur Væni Grétar. Greinilegt að vorprófin eru búin. Og jú, ég á réttinn.
Nú sjórinn byltist fram með söndum
og svigna trillumanna bök.
("sliga" breytt í "svigna")
Fram þjáðir menn í þúsund löndum
sem þekkið skortsins glímutök
Rétt samkommi. Komdu nú með nýjan "fyrripart".
Er ekki krafa að hann sé rétt ortur? Eitthvað athugavert við stuðlunina í þínum hérna ofar.
Öll við finnum fyrir rest
í frónsku hjarta óttann
Einu sinni átti ég prest,
ofurlítið skjóttann.
- - -
Ástin mín, þú ert mér kær,
en er ég spurði brá þér.
Nei, þetta er úr rímnabroti.
Þetta hlýtur að eiga að botnast svona:
Ástin mín, þú ert mér kær,
en er ég spurði brá þér.
Myrk er stofa, mannlaus bær;
má ég sofa hjá þér ?
Pant ekki ver´ann næst, hef hvorki tíma né orku fyrir netsetu . . .