Ég er að þefa að hakkibuffinu sem ég er að sjóða.

Það er allt rangt við þetta.

Í fyrsta lagi er titillinn bjánalegur, og í öðru lagi sýður maður ekki hakkabuff !!

Ég held hann sé bara að þefa af kakóinu sem hann er að hræra, og vilji ekki viðurkenna það.

Ég var að þefa af nýþvegnu hárinu mínu.

Og, þetta er svolítið undarlegt. ‹Klórar sér í hárinu›

Nei bara helmingurinn.

Já, ég veit, það var villa í honum. Búnað laga.

Ég gufusýð mitt hakkibuff ef mér sýnist og hef engin áform um að eta eitthvert olíubrasað eitur. Þú ert nú bara gamaldags kokkur.

Og nú er ég að þefa af fýlunni af helvítis kokkinum! Oj bara.

Blýantinum sem ég held á

Ég er að þefa að vinnufélögunum, og þeir halda allir fyrir nefið. ‹Starir þegjandi út í loftið›

Ég hélt að maður þefaði af einhverju en ekki að. Svo fær maður líka nasaþef af hinu og þessu.
Maður finnur líka lykt af einhverju en ekki að.
Ég er ekki að þefa af neinu þessa stundina.

Þetta er rétt. Ég prófaði fyrsta að skrifa: Af hverju ertu að þefa núna en komst að því að þá myndu menn svara eitthvað á þessa leið: Nú, til að finna einhverja lykt. Ég ákvað því að skipta yfir í að-ið þó að mér væri ljóst að fyrr eða síðar myndi einhver besserwisserinn hengja mig fyrir það.

Sjáflur frat ég rétt í þessu og er að þefa af því. Ilmurinn er indæll.

„Sætur er þefur úr sjálfs rassi“ segir máltækið, en séntilmaður eins og ég gæti auðvitað aldrei viðurkennt að hann væri að þefa af slíku. ‹Roðnar óstjórnlega og borar annarri stórutánni ofan í gólfið›

Þú ert nú meiri sorinn.

Annars notar einn vinur minn sögnina að fjósa yfir slíkan verknað, og beygir hana sterkt líkt og gjósa. Við fusum. Hann hefur fosið. Ég faus.

En er þetta rétt í öllum tilfellum?
Er ekki rétt að lyktarskynið sé einn af sterkari þáttunum í makavali? Eru þá ekki sveinar að lykta að meyjum á sama tíma og þeir lykta af þeim (og öfugt)? ‹Klórar sér í höfuðstafnum›

Mér er þessi sögn töm, læri hana norður á Akureyri. Meðal þess hóps innfæddra sem ég umgekkst þýddi hún að hafa endaþarmsmök við e-n, þ.e. að fara í fjósið á viðkomandi. Þeir beygðu hana þó jafnan veikt en hitt er miklu flottara.

Maður á að rita að það sé bragð AÐ matnum en ekki AF honum (kyrrstaða). Hins vegar finnur maður bragðið AF honum (hreyfing). Hvort sama á við um lyktina veit ég ekki.

Ég var að þefa af handakrikunum mínum, þeir stínka feitt !!!
Ekki furða, það er 30 stiga hiti hérna.
‹Opnar sér blút›

Vá hvað þessi var fúll - hljóta að vera bökuðu baunirnar og rúgbrauðið í gærkveldi

Ég þauf rétt í þessu af kaffinu mínu.

Ég var að þefa af kettinum mínum, hann lyktar vel, enda var ég að baða hann.
‹Skoðar klórförin á öllum líkamanum›

Ég var að þefa af hundinum mínum, hann lyktar vel, enda var ég að baka hann.

‹ Skoðar rispurna á ofnhurðinni›