Gestapóar gefið að
gaum, því Pó skal lýsa.
Karlæg hró og krakkar það
kunna nóg að prísa.
Bundið getur brag í hátt
það bestu dæmin sanna,
stoppar Pó í stuðlum fátt,
stemmur gerir hanna.
Harla verðan vísnagerða,
vil ég meina hann Gunnþé.
Pappírsherðir penna sverða,
um parrukk hans hef ekkert spé.
Falleg ljóð ég yrky ei
aldrei vanda stöku
gestapósins geðveik grey
gref ég undir þöku
Upprifinn með þunga þanka
þekur ljóða- margar -síður.
Í viðamiklum vísnabanka
virðist kallinn talsvert blíður.
Flakkar núna fljóðið út á bakkann,
finnst hún þar svo undurblíð og pen.
Með besta ljóðið hulið bakvið hnakkann,
hana sjarmar Ívar Sívertsen.
Gæðablóðið Genja
græt ég nú, því horfinn tel.
Má hans líta menja-
mærð um Ívar samda vel.
Öðling veit ég yrkja.
Ekkert semur hann slor.
Valmennið skal virkja
vænstan karbórator.
Er lítur mærin froskinn fríða
(fljóð, sem vantar mann)
skín úr augum bros og blíða,
brátt hún kyssir hann.
Brosið hennar bræðir ís
og býr til djásn, sem glóa.
Regína er draumadís -
drottning Gestapóa.
Lofar hann af miklum móð
menn hér bæði´og konur
Um Pó ég lítinn pára óð
sá pjakkur er draumasonur.
Enginn gengur að því dult
að hún Dula er manna best
í að kæta óbrigðult
alla. Hér er það skjalfest.
Engum blöðum um er flett
að hann Blöndi dável kann
rækta skóg á berum blett,
bestur allra í því er hann.
Regína er í ráðum góð.
Reginfljóð - það hól eitt er.
Eigin meiði fróm og fróð.
Fegin höfum með oss hér.
Blöndungur er bísna klár
að bræða saman vísur.
Fallegur með hrokkið hár
sem heillar allar skvísur.
Offari er hörkuhress með húmor sinn
allra besta er hann skinn
og eftirlætis póinn minn.
Hlebbi karl er kóngur minn
kann hann vel til verka
mikinn góðann frið ég finn
hjá foringjanum sterka.
Yrktu! Oss var fyrir mælt,
orkið hef ég, hæft til messu
Urkun er og lífið sælt,
ég jorkti þetta rétt í þessu
- - -
Karlinn græni kátur gnótt,
karti skarta neglurnar.
Aðra vísu orti fljótt,
eftir að ég las reglurnar
Ég yrki um Texa bestan brag,
- beljusmalann keika -
maðurinn hefur í meira lag-
i margbrotinn persónuleika.