Stundvís, þegar aðrir eru seinir.
Ekki standa framar honum neinir.
Getur allt - já ef hann bara reynir -
öðlingurinn sanni, Þarfagreinir.
Litlar reyni fréttir færa,
flinkur sést um vísnamó,
upp hér rennur eðla, tæra,
orðafljótið mikla, Pó.
Regína er rokna hot
rúnnar línur, heví flott
djöfull er það geðveikt gott
er gefur hún mér.... fondúpott.
Aldrey hans ég innlegg sé
sem algerlega sökka.
Hann ég lít sem heilög vé,
hann er gvöð og lökka.
Öðlingurinn ást og fé
aldrei neinn við sparði.
Hímir á Háabarði
Billi Bilaðe.
Goðsögnin um gastiR lifir,
gleðiríka.
Öðrum hátt ber höfuð yfir.
Herðar líka.
Svo auðvelt það er að yrkja lof
um annan eins gæðadreng,
að ána menn vaða upp í klof
og allt upp í mittisþveng.
Regína - hún rjóminn er,
af rekkum Gestapósins hér,
situr oft við Sónarker
og sveipar um sig orðaher.
Hún er sú, það sér hér hver,
er saltar grautinn okkar - hér.
Við Loka mér líkar svo mikið
látið hann fara yfir strikið
hann er svaklega stór
og svolgra sko bjór
og nafnið sitt ritar í rykið.
Stend og hampa stólpagæðum
stórhrifinn.
Og yfir drengsins eðalkvæðum
upprifinn.
Aldrei stundar hérna hrekki
höfðinginn frá Keri.
Kynjólfur hann klikkar ekki
kokkaður með sméri.
Skarpmon ei skammir fær
hann skemmtir mér endranær
þegar fullur hann fer
frábær þykir hann mér
í flöskum er fjarri því glær
Upprifinn er óstirfinn,
uppfyndinn og launfyndinn,
innleggin hans ófyndin,
eru fá, það einatt finn.
Lætur allt draslið ríma - eða svona allt að því
Vísnagarpur, vænstur jarl
var bara í skoru borinn.
Býsna snarpur, kænstur karl
karbara-rora-torinn.
Ekki líkist póinn pest,
párar hérna allra best,
mér finnst það nú vera verst
að vita bara einn Hlégest.
Frábærastur finnst mér hann,
fyrnarokna æði,
Günther sjálfur Zimmermann,
symbol er um gæði.
(Svona fyrst enginn annar var til þess... Og ég veit að það er hæpið að stuðla z við s. Þið virðið það við mig. Svo er síðasta línan vísun í auglýsingu sem lengi var á vefnum hér um árið.)
Séní er hann Simmermann,
sannur merkiskálfur.
Vel jú enda virðist hann
vita af því sjálfur.