1, 2
‹Fyllist öfund›
Aldrei hef ég fengið svona spjald.
‹Dæsir og röltir út með hendur í vösum, sparkandi litlum stein á undan sér›
Ég man ekki minn texta og hef glatað spjaldinu. En það var eitthvað um Finna, og sjálfsvíg, og dánartíðnina eitt dauðsfall á mann.
Hann hefur eflaust bara verið Finnskur. Er ekki hæsta sjálfsvígstíðnin þar? Eitt sjálfsvíg á mann.
Ég var með þetta:
Ég á marga spegla til að geta dáðst að sjálfum mér! ‹Ljómar upp›
En ég er alveg ringlaður, nú finnst mér allt í einu að ég hafi verið með eitthvað allt öðruvísi ‹Klórar sér í hestinum›
Einhver minntist á Skemmtilegu Smábarnabækurnar fyrr á þræðinum. Af þeim eru auðvitað fremst í flokki Hin Heilaga Ferning; Tralli, Láki, Stubbur og Stúfur.
Aaaaaargh!! Höfuðborgarsvæðið er að sogast inn í svarthol og leysast upp í öreindir sínar! Hafnarfjörðurinn er farinn, Kópavogurinn er næstur, flýið!! FLÝIIIIIIÐ!!
Þér fáið engu um það ráðið, enda eruð þér Glúmur, og að fullu og öllu leyti í eigu ritstjórnar, hæstvirtrar.
‹Ljómar uppúr og niður úr.›
Sem nýliði verð ég afskaplega móðgaður ef ég verð ekki verðlaunaður sem efnilegasti nýliðinn á komandi árshátíð.
Ég sýni augljós merki notkunar tímavélar. Ég er alveg svakalega ungleg miðað við að vera orðin 5 ára!
‹Gefur frá sér vellíðunarstunu›
Mitt nafnspjald var svona:
Regnið kalda eðju eys
yfir marga fjára
Jóli gef mér júlífeis.
Ég er þriggja ára.
Ég held ég mæti bara á árshátíðina, leyfi ykkur að sjá um undirbúninginn. En ef einhvern vantar áleggsskurð þá má leita til mín.
„Frýs hugur“ og „leyta hjálpar“ segir allt sem segja þarf!
Einnig var ég með eldra spjald sem á stóði:
Stafsetningarvilla (það er ekki y í svipbrigðalaus)
1, 2