Haus og sporđur, höldum norđur, hjartans lyst.
Nú er á Dalvík daufleg vist.
Vist og Kana vil ég spila vinum međ,
en Bridge er ađeins bölvađ stređ.
Stređar viđ hann Stebbi, strýiđ tređur vel.
Hart hann setti í háriđ gel.
Gelgjur hlćja gríđaroft viđ glópatal,
upp svo vaxa í annađ mal.
Malast baunir, mallar vatniđ, magnast slef.
Kaffiđ brátt í bolla hef.
Hefast brauđ og hitnar ofn, ég hlakka til
góđmeti ađ gera skil.
Skil ég ey hve skuldin óx viđ skilasvik,
pant nú fá eitt pennastrik.
Pennastrikin punta jafnan póstkortin.
Ekki varđ hún ósnortin.
Ósnortinn hann arkađi um yndisreit,
svo ţar í runninn skógar skeit.
Skeitađi um skeiđ á bretti Skúli Jóns
mönnum oft til mćđu og tjóns.
Tjónsins vegna tapađi ég tímanum
í bráđum ástarbrímanum.
Ástarbrími allra meina er víst bót.
Sumir ţurfa ţá sitt dót.
Dótakassann dunda viđ er dvel ég hér,
og stel úr honum stuđlaher.
Heróp ćpi, heyriđ vinir Herrans bođ.
Hann er okkar stytta' og stođ.
Stođmjólkina stelst ég í ţá strekkt er taug,
svo held ég oní heita laug.
Laugardaga laugast menn í laugunum,
en hćnurnar á haugunum.
Haugunum ég held mig á viđ háttamál
ţví ţar fer best um ţreytta sál.
Sál og Davíđ sögđu viđ hann Salómon:
bara tveir í badminton.