Andskotann það erkiflón
auðvelt finnst að gleðja
en leiðist mjög að liggj´á bón,
leiðist það að biðja.

´

Biðja okkur öllum ber
blessun hér um sveitir,
súrir pungar, kúa smér
og saltkjöts bitar feitir.

Feitir eru á Fróni margir,
framsett á þeim vömbin.
Sumir eru einnig argir,
eltast þeir við lömbin.

Vömbin kýld af veislumat,
víni í ríkum mæli.
Etið hef ég á mig gat,
engist um og æli.

Æli ég kominn til kaldalóns
krakkarnir eru með læti.
Þá fer Herbjörn Hafralóns
að hoppa og skoppa' af kæti.

Kæti mæti maður helst
mest ef ekki bara
að samkvæmt syndalistum telst
sannarlega óguðleg vara

‹Eitt innlegg komið, nú fæ ég mér mynd›

Vara skal maður sig á vana
er verstur er manni sjálfum
óhægt er að ófetið ég er hér mér fram að trana
með óð er hæfir álfum

Álfum hef ég aldrei kynnst.
Aldrei renna saman leiðir.
Vil ég af þeim vita minnst
vísum sem af stuðla sneiðir.

sendir okkur magnað mjög
merki frá tuðrusparki
karlar illa kunna fög
klára sig í harki

Harki þessu hætti nú
hæpið að ég nenni.
Heil er í því harla brú;
höfundurinn: Venni.

Venni elsku vinur minn
vertu glaður snáði
rífðu lús af rassakinn
rýkur burt þá kláði

Kláði nú mig ertir og best er að klóra
krafsa ég á réttum stað.
En betra væri ef til þess yrði notuð hóra
vegna þess að ei það minkar litla grað.

graður stökk á griðkonu
grútarborin var hún
vinur malla vill sonu
vergjarn úti á tún

Hér má finna upplýsingar um stuðla og höfuðstafi, ef þú ert í vafa Omegaone... http://www.heimskringla.net/bragur/Default.asp

Túni fiskinn fékk ég á
tróð ´onum í dollu.
Bóndson með hýrri há
hélt við sæta rollu.

Rollu einni reið í sveit
á Rangárvelli
Laglegri ég aldrei leit
lopa á belli

Bellinn ákaft brynna þarf
barma milli
Það vill enginn öldungs skarf
er það hvilli

Hvilli hef ég hvergi séð
hvað er hér á ferð?
Orðskrípi sem æsir geð
við alla kvæðagerð

Kvæðagerðar- kátt er -þing
og kætir geð í önnum.
En stuðlar oft og stafsetning
standa vilja í mönnum.