Þetta er eftir Stein Steinarr um Jón Pálsson frá Hlíð. Skemmtilegt eins og Steins er von og vísa en melankólskur tónn í því.
Jú jú.
Fyrst að sulli sullast ekki inn með innlegg tökum við af skarið við Billi‹Ljómar upp› Kem með fallegt erindi eftir frægt skáld. Svarinu má fylgja nafn ljóðsins ef menn vita.
Dregnar eru dúnmjúkar
dauðarósir
á hrungjörn lauf
í haustskógi.
Voðalega er dauft í konungdæminu Baggalútíu. Er það sumarið sem hrekur alla ú í guðsgræna náttúruna eða bara einhver leiði og deyfð yfir öllum?
Ég ætla að setja hér inn allþekkt kvæði. Kvæði sem kemur upp í hugann í gönguferðum, þegar sezt er niður og áð. Hver orti:
Dúnmjúkum höndum strauk kulið um krónu og ax
og kvöldið stóð álengdar hikandi feimið og beið.
Að baki okkur týndist í mistrið hin langfarna leið
eins og léttstigin barnsspor í rökkur hins hnígandi dags
Og við settumst við veginn, tveir ferðlúnir framandi menn,
eins og fuglar, sem þöndu sinn væng yfir úthöfin breið.
Hve gott er að hvíla sig rótt, eins og lokið sé leið,
þótt langur og eilífur gangur bíði manns enn.
‹Svindlar og neitar að svara›
Þetta er ljóðið "Hvíld" eftir Stein Steinarr. Mig minnir að það hafi birst í Spor í sandi sem kom út 1940. Mér finnst byrjun ljóðsins snilldarlega orðuð. Fyrstu tvær línurnar grípa mann og maður les það til enda.
Þá er komið að mér enn. Takk drullusokkur fyrir að taka af skarið og halda þessu gangandi. Ég vel ljóð sem ég hef lengi haldið upp á, las það í Skólaljóðunum í fyrsta sinn. Það hefur fylgt mér síðan og hljóðar svo:
Hví leitar það hljómdjúpi hörpunnar frá,
sem helst skyldi í þögninni grafið?
Ég kalla þó aldrei þá sól úr sjá,
sem sefur á bak við hafið!
Ég er eins og kirkja á öræfatind,
svo auð, sem við hinsta dauða,
þó brosir hin heilaga Maríumynd
þín minning frá vegginum auða.
Sakleysið hreint eins og helgilín
var hjúpur fegurðar þinnar,
sem reykelsisilmur var ástin þín
á altari sálar minnar.
Þú hvarfst mér, og burt ég í fjarska fór,
en fann þig þó hvert sem ég sneri,
sem titrandi óm í auðum kór
og angan úr tómu keri.
Jóhann Sigurjónsson?
Það er ort í sama anda en ljóðið er ekki eftir Jóhann Sigurjónsson. Þeir þekktust samt vel Jóhann og skáldið. Þú ert á réttri leið Regína!
Kristján fjallaskáld?
Þú fjarlægist aðeins og kólnar lítillega. Ekki var það Kristján, gettu betur!
Tja, svo verður kannski skellt á nefið á mér og ég kemst ekki að því fyrr en i haust hvað er rétt.
Stefán frá Hvítadal?
Volgnar verulega aftur ...ekki Stefán en mig minnir að skáldið sé jafngamalt Stefáni og nýrómantíker er hann...
Jæja, ein tilraun enn:
Davíð Stefánsson?