Næst er
3: Lofkvæði um Ritstjórn og eða Konung vorn, Drottningu, Forseta eða aðra í ríkisstjórn Gestapó. Ef menn nenna ekki að sleikja þau upp, þá legg ég til að ort verði níðkvæði - allt verður leyfilegt og vonandi mætir einhver til að svara fyrir sig ef slíkt kemur fram.

Til vara má að auki yrkja um tré sem hefur staðið vaktina við kyrrláta laut rétt hjá tjaldstæði í Vaglaskógi og þess upplifun á lífið og tilveruna

Þó þú margan þengil lastir
þennan hleður lofi:
Andans kaldar klýfur rastir
konungurinn hlewagastiR.

(Síðbúið undir lið (2), ekki alveg sannleikanum samkvæmt en þetta varð bara til)

Hafði fljóðið fagra veitt,
fjandi þótti lífið svalt.
En jeg varð að vita eitt:
„Vantar yður kóbalt ?“

‹Glottir eins og fífl›

Þeir sem leiki þola illa
þurfa ekki að vera með.
Skalt þú eigi skap þitt trilla
á skemmtun sem mitt kætir geð.

Forstjóri einn með freðinn haus
Fullan hér núna ég sé
Helvítis melur með heimskulegt raus
Húkir í Á.T.V.B
(afsakaðu Skabbi en þú liggur svo vel við höggi núna)

(Best að byrja á lofi, m.a. um sjálfan sig, Gestapíur o.fl.) ‹Glottir eins og fífl›

Lofið konung, lofið oss,
lofið klæðir ritstjórn best.
Alla guma gleður koss
Gestapíu allra mest.

Ritstjórn sem hér ræður öllu
reddar alltaf geðinu
með kláru lagi og kvæði snjöllu
er klikkast ég á streðinu.

Kóngafólk og þesslags þý mér þykja plebbar.
En ei ég kalla kúkalabba
kvæðamaskínuna Skabba.

Forstjóri ÁTVB í mér býr
og bruggið og vín er mitt næði.
Að drekka er kvöl mín en krafan er skýr
-krafist er drykkjumannsæði.

Það er kannske rétt að halda áfram... en munið að fyrri efni eru enn í gildi og alltaf má svara vísum sem svaraverðar eru... Skál

4: Skemmtun hin mesta
- hver er að þínu mati mesta skemmtun sem þú getur ímyndað þér? Hanga á Gestapó, labba á fjöll, drykkjudauði að sumarlagi út í móum, spila teningaspil eða hvað?

Afsakaðu Skabbi Skrum,
Skelfing lástu höggi við
Verandi eins og vorsins brum
veitandi öllum drukknum lið

Enginn getur ort hér ljóð
eins og Znati.
Upp hann vekur okkar glóð,
andans hvati.

Skemmtun með vinunum skallanum á
Skelfing það van- er –metið
Dvelja hjá yngismey, yndislegt þá
að ylja úr sér mesta hretið

(Hjer kemur örlítið guðlast, vjer förum fram á grimmilegar hefndir fyrir hönd fjarstaddra)

Fari Númi í fúlan pytt,
fíflið ætti að þegja.
Enter, um þann auma titt,
ekkert gott má segja.

Mín er unan ansi stór
einn í ró og næði
að gæða mér á góðum bjór
og gera léleg kvæði.

Félagsskapur, filman góð og flokkur kátur.
Allt er gott sem eykur hlátur.

Er nú von að ögn ég þegi
-augun mild.
Engum lasta er ég segi
algjör snilld.

Er nú von að ögn ég þegi
-og tek kast.
Undrast vart nú ef ég segi
„algjört last.“

‹Glottir eins og fífl›